Dostamisc
Razıyım
kışlarım kuraktı
benim
yazlarım ayaz
öleyim yollarına
yar
öleyim...
Sensiz bu dünya
Bir gün kesilirse su veren sesin
Uğur bu derdini kime söylesin
Varsın hayat yolum o an kesilsin
Uğur bu dünyayı sensiz neylesin
Döneceğim diye hem Gidiyorsun
Komşuya âşık olunurdu yıllar öncesinin İstanbul’unda. Genç kız, sevgilisi görsün diye kömür, limon ve ekmek koyardı penceresinin önüne. Bunun anlamı şöyleydi:
Kömür: Senin aşkından bir kömür gibi yanıyorum.
Limon: Sensizlik beni bir limon gibi sararttı.
Ekmek: Birlikte olalım, bir dilim kuru ekmeğe bile razıyım.
Anadolu insanına üşümeyi, başkaları için yaşamayı öğrettiler. "Başkalarını kurtarma derdi olmayan kendisi de kurtulamaz." felsefesini öğrettiler.
Yirmi beş milyonluk bu milletin imanını selamette görürsem cehennemde yanmaya razıyım." sözünü bir çelenk gibi yirminci asrın alnına altın harflerle astılar.
Benim gibi hayalleri köyünün dağları ile sınırlı olan nicelerine: " Aç sineni ummanlar gibi ol, kalmasın dünyada mahzun bir gönül." dediler. "Ateş düştüğü yeri yakar" sözünü değiştirip: "Ateş nereye düşerse düşsün, bizi yakar." anlayışını benimsediler.
Sayfa 80Kitabı okudu
