ATATÜRK’LE YENİDEN BAŞLAMAK
“Mustafa Kemal; sadece bir komutan, devlet adamı veya düşünür değildi; o ışıktı, özgürlüğün ta kendisiydi…”
“Dört asır sonra hâlâ insan olunamamışsa yanlışlardan hiç ders alınmamış demektir. Çünkü gerçekler zaman geçse de değişmez.”
"Yarınları sağlam temeller üzerine inşa etmek için, Mustafa Kemal
Yüzyıllık Yalnızlık romanını neden okudum ? Nobel Edebiyat ödülü alması, yazarın daha önce okuduğum Kırmızı Pazartesi romanını çok sevmiş olmam ve kitap hakkında yazılıp çizilen birçok yazı olması yani popüler olması. Peki romanı sevdim mi ? Evet, benim son dönemlerde okuduğum en ilginç romanlardan biriydi. Okunması zordan ziyade rahat bir kafa
En iyisini Rebeca yaptı.
Yüzyıllık Yalnızlık; benim için bir nevi sınır.
Her bir sayfanın sonunda başınıza ne geleceğini tahmin bile edemediğiniz bir kitap. Ciddi ciddi okuyorum, tamam düzene girecek biraz diyorum, durduk yere bir olay patlak veriyor.
Olayların içinde verilmek istenen mesajlar çokça.
İsimler, evet, bazen karışıyor ama akıllıca bir hareket olan baştaki soy ağacı size yardımcı oluyor.
Hayal mi gerçek mi insanın kafası karışıyor. Kafamda bir çok soru bıraktı.
Bir aynalar (seraplar) kentinde sanki bir zincirin halkaları gibi uçuca ekli, ağaca bağlanan ata ve karıncaların yediği son üye ile bir soyun hikayesi. Her halka bağımsız ama birbirine bağlı. En sonunda da iki üç birleşiyor.
Bir sürü bir şeyler..
Bu kitabın benim için özelliği yıllar önce almış, aklım yetmediği için okuyamamış olmamdır. Tekrar alırken korkmuştum ama başlayınca anladım ki benim içimde ve zihnimde bir şeyler değişmiş. O yüzden daha bir hevesle okudum kitabı.
Şunu da tekrar anlamış oldum ki, anlayamadığım kitap yokmuş, yanlış zamanda okuduğum kitap varmış.
Güzeldi, bence siz de okuyabilirsiniz.
#Spoiler içerebilir🤗
6 kuşak devam eden soyun tümüyle birlikte yaşamış hayatı birlikte idame ettirmiş gibi bir hisle bitirdim bu güzel eseri. Tüm ölümlerin doğumların hepsinde sevinmiş ya da üzülmüştüm. Çok alıştığınız, sevdiğiniz birinden ayrılık hissini bu güzel eserimiz insanın içine işleyerek yansıtıyor yaşıyorsunuz. Her sayfada ne olacağını
Yüzyıllık Yalnızlık... Kitabın ismi o kadar büyük ki okumaya korkuyordum. En çok yarım bırakılan kitaplardan olması bu korkumu daha da büyütüyordu. Korkuma meydan okuyup kitabı okumaya başladım. Her yirmi sayfada bir bambaşka bir psikolojiye bürünmüş karakterleri izlerken, olaylara tanık olup, bahsi geçen soyut yalnızlığa dost olurken yoruldum.
Rebeca'nın okuduğum ilk kitabıydı. Nefes serisinden önce bu kitabı okumak istiyordum zaten. Çünkü okuduğum yorumlardan Nefes Serisinin harika olduğu izlenimine kapıldım ve bu kitabı sürekli o seriyle kıyaslayıp, okurken sıkılmak istemedim. İyi ki de öyle yapmışım.
Sil Baştan oldukça iyi yazılmış bir roman bence. O kadar akıcı bir kitap ki zamanınız bolsa, ilk oturuşta bitirilebilecek türlerden. Açıkçası tahmin ettiğim her şey neredeyse doğru çıktı. Ama buna rağmen kitabı okurken büyük bir zevkle okudum. Karakterler arası duygu geçişleri harikaydı.
Yazar, kitabın sonuna bir not düşmüş. Okuyanların içeriğinden bahsetmemesini rica etmiş. Herkesin farklı duygular hissederken okumasını istediğini söylemiş. Bu nedenle konusundan bahsetmeyeceğim. Kitabı çok sevdim. Yukarıda da söylediğim gibi karakterleri, konusu, akıcılığı beni çok içine çekti. Kimisi yazarın tüm kitaplarındaki erkek karakterleri gıcık tasvirlediğinden yakınmış. Ben tam tersine ana karakter Cal'e bayıldım. Tam olması gerektiği gibiydi bence.
