Bir çocuğun en büyük korkusu sevilmemek, en çok korktuğu cehennem reddedilmektir. Bana kalırsa dünyada herkes reddedilme hissini az ya da çok yaşamıştır. Reddediliş öfke doğurur.; öfkenin sonucu, reddedilişin intikamı olan suçtur; suçtan da suçluluk kaynaklanır - işte insanoğlunun öyküsü. Bence reddediliş çıkarılıp atılabilse , insanoğlu farklı olurdu. Belki de dillerin sayısı da az olurdu. İçten içe eminim ki çok sayıda hapishane olmazdı. Her şeyin başı, başlangıcı o.
Sayfa 298 - LeeKitabı okudu
kendimiz olmaktan korkarız,çünkü kendimiz olduğumuzda reddedilmekten korkarız. Reddedilme korkusu,yeterince iyi olamama korkusuna dönüşür. Sonunda olmadığımız biri haline geliriz.Annenin inançlarının ,Babanın inançlarının,toplumun inançlarının,dinin inançlarının bir kopyası oluruz.
Kendimiz olmaktan korkarız, çünkü kendimiz olduğumuzda reddedilmekten korkarız. Reddedilme korkusu, yeterince iyi olamama korkusuna dönüşür. Sonunda olmadığımız biri haline geliriz. Annenin inançlarının, babanın inançlarının, toplumun inançlarının, dinin inançlarının bir kopyası oluruz.
Sayfa 28Kitabı okudu
Reddedilme korkusu yeterince iyi olmama korkusuna dönüşür ve kusursuzluk adini verdiğimiz bir şeyin arayışına girişiriz.
Bu arayışta, kusursuzluğun, olmayi dilediğimiz ama olmadığımızı bildiğimiz halin, bir imgesini oluşturur, sonra da kendimizi yargilamaya başlarız.
Sayfa 23Kitabı okuyor
Cezalandırma ve ödül alamama korkusuyla kendimiz olmayan farklı bir kişiliğe bürünürüz. Başkalarinin bizi gormek istedikleri gibi biri olarak onların onayını almaya çalışırız. Anne babayı memnun etmeye çalışırız. Okulda öğretmenleri memnun etmeye çalışırız,kiliseyi memnun etmeye çalışırız ve bir oyuncu olmaya başlariz. Kendimiz olmaktan korkarız, çünkü kendimiz olduğumuzda reddedilmekten korkarız. Reddedilme korkusu yeterince iyi olamama korkusuna dönüşür. Sonunda olmadığımız biri haline geliriz. Annenin inançlarının ,babanın inanclarinin toplumun inançlarının dinin inançlarının bir kopyasi oluruz.