Mutlu ve haz dolu olduğunuzu düşleyin. Kendinizle ve diğer insanlarla uyumlu bir yaşam sürdüğünüzü düşleyin.
Kendi rüyalarınızı ifade etmekten korkmadığınız bir yaşam düşleyin.
Başkaları tarafından yargılanmaktan korkmadığınız, istediğiniz zaman “evet”, istediğiniz zaman “hayır” diyebildiğiniz bir yaşam düşleyin.
Kimsenin fikrinden sorumlu olmadığınız, kimseyi kontrol etme ihtiyacı duymadığınız, kimsenin sizi kontrol etmesine izin vermediğiniz bir yaşam düşleyin.
Kimseyi yargılamadığınız, herkesi kolaylıkla affettiğiniz bir yaşam düşleyin.
Haklı olma ihtiyacı duymadığınız, kimseyi haksız kılma ihtiyacı duymadığınız bir yaşam düşleyin.
Kendinize ve başkalarına saygı duyduğunuz ve başkalarından saygı gördüğünüz bir yaşam düşleyin.
Sevme korkusu ve sevilmeme korkusu olmadan yaşadığınızı düşleyin.
Reddedilme korkusu ve kabul görme ihtiyacı duymadığınız, özgürce “seni seviyorum” diyebildiğiniz bir yaşam düşleyin.
Risk almaktan korkmadığınız ve yaşamı keşfetmenin hazzını duyduğunuz bir yaşam düşleyin.
Yaşamaktan da ölmekten de korkmadığınız bir dünyayı düşünün.
Bunları düşlemenizi istiyorum. Çünkü bu düşledikleriniz tümüyle mümkün.
Bu cennet boyutu sadece sevme yeteneğiyle mümkündür.
Aşık olduğunuzda her şey size güzel gelir. Bulutlarda gezersiniz. Her yerde sevgiyi görürsünüz. Bu boyutta sürekli yaşamak mümkün.
“Ruh eşim nerede?”
...Reddedilme korkusu...
Bir iç çekiş, binlerce buruk hissediş…
Reddedilme veya başarısızlık korkusu nedeniyle, başarılı olacağımızdan emin olmadığımız için, kitaplarımızla, hayallerimizle ve içimizdeki hikayelerle ölürüz.
Sayfa 67 - PEGASUSKitabı okudu
Bir çocuğun en büyük korkusu sevilmemek en cok korktuğu cehennem redddilmektir.Bana kalırsa dünyada herkes reddedilme hissini az veya çok yaşamıştır. Reddediliş öfke doğurur, öfkenin sonucu reddedilişin intikamı olan suçtur. Suçtan da suçluluk kaynaklanır. İşte insanoğlunun öyküsü..
Başkalarının bizi görmek istedikleri gibi biri olarak onların onayını almaya çalışırız. (…) Kendimiz olmaktan korkarız, çünkü kendimiz olduğumuzda reddedilmekten korkarız. Reddedilme korkusu, yeterince iyi olamama korkusuna dönüşür. Sonunda olmadığımız biri haline geliriz. Annenin inançlarının, babanın inançlarının, toplumun inançlarının, dinin inançlarının bir kopyası oluruz.
Sayfa 28Kitabı okudu
"Bunlar değer verdiği anlardı; kendisiyle yalnız kaldığını hissettiği ve hiçbir reddedilme korkusu yaşamadığı, bedeninin tatmin olduğu ve duygularının yatıştığı zamanlar."
Sayfa 164Kitabı okudu
