Alamadı gözüm bu yenilgi dolu ömrü.
Bir daha asla başlayamayacak
Bir hikayedir bu.
Sessizce koşuyor her yaprağın damarında meltem.
Kırmış zincirini, sessizlik.
Şafak rengi gökyüzünde
Beyaz bulutun geçişi.
غم من، لیک، غمی غمناک است.
Ama hüzünlü bir hüzündür benim hüznüm.
rengarenksin tek bir rengin içinde, hem de tüm parlaklığınla
Hayatı yaşamayı gerçekten biliyor muyuz?
Elimizdeki imkânlarla mutlu olmayı ne kadar başarabiliyoruz?
Yaşadığımız yerin güzelliklerinin ne kadar farkındayız?
Yaşamak derken gerçekten yaşıyor muyuz ?..
Zaman zaman 
Hayatın Kıyısında olduğumuz zamanlar olur; kimseyi görmek istemeyiz ölmeyi isteriz yok olup gidince zaten kimsenin umrunda olmayacağımızı,
Deniz, büsbütün ses.
Gece, sersemlemiş dalgaların çarpışmasında.
Korku gövdeli rüzgâr
Sahile yöneliyor ve…
Bir zincir kopmuş,
Bir uyku kaçmış.
Ülkenin rüyası
Renk çiçeklerinin açılma efsanesini
Unutmuş.
Konuşmadan geçmek gerek şu yolun kıvrımından
Bir renk ölmüş şu sonsuz gecenin kıyısında.
Madem ki geçmesi gerekiyor bu anın
Öyleyse ağlarsam,
Boşunadır ağlamam.
Gülersem de,
Boşunadır gülüşüm.
Ding…, dang…
Ömür gecesinde zamanın şaşkın saati
Çalıyor art arda.
Ayakta dikilmiş gece,
Dikmiş gözlerini
Penceremin çerçevesine.
Çırpınıyor onun bedeni, sıcak bir mücadelenin içinde.
Dudaklarının bedenine işlenmiş
Bir sorunun tasviri.
Gecenin kıyısında bir renk
Ölmüş, sessiz sedasız.
Kara bir kuş gelmiş uzak yollardan
Ötüyor, yıkılmış gecenin çatısının
Yüksekliklerinden.
Fetih sarhoşluğuyla gelmiş yoldan
Şu keder yüklü kuş.
Seni senden çalmışlar, ne derin yalnızlık.
Bir şarkının saldırısıyla yarıldı beynimin mezarı bu gece.