İnsan Olmak (J.Krishnamurti)
Gerçek hakikatin hayat olduğu ve hayatın süreklilik arz etmediğidir. Hayat andan ana, günden güne keşfedilmelidir. Ortaya çıkarılmalıdır. Hayat farz edilemez. Hayatı bildiğinizi farz ediyorsanız, yaşamıyorsunuz demektir. Günde üç öğün yemek, giyinmek, barınmak, sex yapmak, işe gitmek, eğlenmek ve renksiz, birbirinin tekrarı düşünce süreçlerimiz hayat değildir.
Hayat keşfedilmesi gereken bir şeydir. Bulduklarınızı kaybetmediğiniz ya da bir kenara bırakmadığınız sürece onu keşfedemezsiniz. Söylediklerimi deneyin. Felsefi görüşlerinizi, dininizi, adetlerinizi, ırksal tabularınızı ve onlardan geriye kalan her şeyi bir kenara bırakın zira bunlar hayatın kendisi değildirler. Eğer bu saydıklarımın kapanına kısıldıysanız hayatı asla anlayamazsınız.
Her şeyi bildiğini farz eden kişi uzun süredir ölü demektir. Ancak ''bilmiyorum'' diyebilen, keşfetmeye ve anlamaya çalışan, bir son peşinde koşmayan, düşüncelerini başarmak ve olmak üzerinde yoğunlaştırmayan kişi, işte böyle bir kişi yaşamaktadır ve o yaşam hakikatin kendisidir.
omegayayıncılık
Eve dönüşüm ise ağır ve sıkıcı olmuştu; çünkü değiştirmek için ne kadar uğraşsam da hayatımın her zaman bu şekilde geçeceğini biliyordum; ölü, boş ve renksiz.
Sayfa 91Kitabı okudu
“Renksiz hayat çilesinin içinden kızıl bir cinayet ipliği geçer… “
Bütün dünyayı sevmeye hazırdım; değerlendiren çıkmadı: Böylelikle de nefret etmeyi öğrendim. Renksiz gençliğimi, kendime ve dünyaya karşı giriştiğim savaşta tükettim. Alaya alınmaktan korktuğum için, en iyi duygularımı yüreğimin derinlerine gömdüm. Orada silinip gittiler. Hep doğru söyledim, inanılmadım. O zaman kandırmaya başladım. Kibarların dünyasını, toplumun işleyişini iyiden iyiye kavrayınca, hayat biliminde ustalık kazandım; başkalarının bu ustalığı kazanmadan nasıl mutluluğa ulaştıklarını gördüm; Benim hiç yılmadan erişmeye çalıştığım önceliklerin tadını, onlar kendilerini hiç yormadan çıkarıyorlardı.
Sayfa 127Kitabı okudu
sancı
Yontulmuş, eğilmiş, şekil verilmiş halimiz bu. iş yerinde patrona, evde anne babaya, sokakta devlete, yaşamda ölüme... uygarlaştıkça Daralan bir hayat mı sonumuz olacak bizim? Geliştikçe çürüten, büyüdükçe bedenimizi ve aklımızı saran zevksiz ve renksiz bir yaşam mı Kaderimiz...
Iki şeye ihtiyacım var şimdi. Yalnızlık ve müphemlik.
Ali Murat İrat