Hemdê bê hed bo Xudayê `alemîn
Ew Xudayê da ye me dînê mubîn
Em kirîne ummeta xeyr-ul beşer
Tabi`ê wî muqtedayê namiwer
Ew Xudayê malikê mulkê `ezîm
Daye me mîrasa Qur`ana Kerîm
Ji wexta ku yar hilperikî
xwîna te;
ya dîn,
fereh,
û bilind... û hey bilind,
te berrî û çolistan li xwe kirin,
mîna "Xirqeyekî" ji reşa ebedê.
Ji eşqa wê;
îro werin lêzim werin
Cîran û xelkê Hêşetê
Hûn rayekê li min bikin
îro qewî girya me tê
îro qewî j`me tê girîn
Sosin li mêrgan xeyirîn
Sed heyfa lêvê şekirîn
Ey av û av, ey av û av
Ma tu bi `işq û muhbetê
Mewc û pêlan tavêy belav
Bê sekne û bê ra`hetê
Bê ra`het û bê sekne yî
Yan `aşiqê baxwe xwe yî
Yan şubhetê qelbê me yî
“ji bo Welî, Rustem, Nûman
û hemû hestîwendayan”
(Qefleyek mirov digeriyan di kontara çiyê de, karê xwe yê liservebûyî pêk dianîn… Digeriyan di bin taldan de, li nava deviyan… Derwêş sekinî û çok da erdê, pêşî duayek kir, piştre bi destan axê veda û hestiyekî reşbûyî derxist…
Sê çar kes lê kom bûn, hêdî hêdî qefle tev lê civiya…)
Derwêş
“hê jî