Nasıl anlatayım şimdi içimdeki derdi. Uzak bir şehre gidip hasret acısı çekmiyorum ya da ölmedin. Sadece sevmedin... Ama nasıl anlatayım bunu. O kadar sevmişken, güzel anılarımızı, tatlı hırçınlıklarını, küsüp barışmalarını, kilo al biraz kilo demeni. -ki bir haftada 3 kilo verdim.- Hep bunlar vardı dilimde.
Şimdi ne anlatıcam peki?
Nasıl sevmediğini mi ya da nasıl bu kadar kolay unuttuğunu mu?
Anlatmasına anlatırım da korkarım birisi hakkında kötü bir söz kullanacak diye. Çünkü ağrıma gidecek biliyorum, sana söz bile değsin istemem. Düşünüyorum umrunda mı diye, pek umrunda değil aslında. Umrunda olsa benim yanımda olurdun ki.
Neyse. Emin olduğum tek bir şey var o da bir daha böyle yıkılmam. Bu öyle bir yara ki ömür boyu nefes almak gibi her anımda olacak. Zoruma giden asıl şeyse sana o kadar kızgınım ki gözlerine bakmak istemem bir daha ama biliyorum; karşımda dursan ben bağırsam çağırsam içimdeki her nefreti kussam da aklım sana sarılmakta takılı kalacak. Nerden mi biliyorum?
Mektubun başından beri aklımdaki tek şey sana sarılmak.
Bunlar arta kalanlar...