Abimde böyle söylemişti. "Gül Karaca!" Nasıl güleyim abi? Nasıl gülerim? Sen gittin, göğsümün ortasında hiç yeri dolmayacak bir boşluk açtın da gittin... benim kahkahalarımı o boşluk yutar bundan sonra...
Derdi ki annem, "Ne kadar büyürsen büyü, bir yanın hep çocuk kalır senin." Büyüdüm büyümesine ama çocukluğum şuramda bir yerde kaldı.