Allah saygısı (haşyet) biraz da gözyaşlarında ifadesini bulmaktadır. Gözü yaşarmayan insanın kalbinin yumuşaklığı ve güzel duygularla bezenmiş olduğu şüphelidir. Duygulu insan, kavrayışı yerinde olan adam, bu iç halini zaman zaman gözyaşları şeklinde dışa vurur.
Hz. Aişe diyor ki: Ben yine bir gün Hz. Peygamber'in yanında bir kimsenin hål ve hareketini taklit etmiştim. Resûl-i Ekrem: -Karşılığında bana şunu şunu verseler dahi, bir insanın taklidini yapmayı istemem, buyurdu.
(D4875 Ebû Dâvûd, Edeb, 35; T2502 Tirmizi, Sıfatü'l-kıyâme, 51
Ukbe b. Amir (ra) anlatıyor:
-Ey Allah'ın Resûlü, kurtuluş (yolu) nedir, diye sordum:
-Dilini tut, evin ile yetin ve günahlarına ağla, buyurdu.
(T2406 Tirmizi, Zühd, 60)