الضُّحَى ﴿١
DUHÂ-1: Ved duhâ.
Duhâ (kuşluk) vaktine andolsun.
وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى ﴿٢
DUHÂ-2: Vel leyli izâ secâ.
Ve zifiri karanlık çöktüğü zaman geceye (andolsun) ki.
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿٣
DUHÂ-3: Mâ veddeake Rabbuke ve mâ kalâ.
Rabbin seni terketmedi ve darılmadı.
وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى ﴿٤
DUHÂ-4: Ve lel
Nonoşları normalleştirmek ne zamandan beri işimiz?
"Ey uykuda iken kendilerini ayık zannedenler! Umûr-u diniyede müsamaha veya teşebbühle medenîlere yanaşmayın. Çünkü, aramızdaki dere pek derindir; doldurup hatt-ı muvasalayı temin edemezsiniz. Ya siz de onlara iltihak edersiniz veya dalâlete düşer boğulursunuz."Mesnevî-i
Evet, ilmektir boynumdaki ama ben
kimsenin kölesi değilim
tarantula yazdılar diye göğsümdeki yaftaya
tarantulaymış benim adım diyecek değilim
tam düşecekken tutunduğum tuğlayı
kendime rabb bellemiyeceğim
razı değilim beni tanımayan tarihe
beni sinesine sarmayan
tabiattan rıza dilenmeyeceğim.
Ismet Ozel
Sana ilk tavsiyem, Allah’a takvadır. Ta ki Allah sevgisinin tadını tadasın. Allah’a tevekkülü tavsiye ederim ki Allah sana yeter.Bütün işlerini Allah’a ısmarlamanı tavsiye ederim.Ta ki azim, ihtiyar ve Allah’ın takdirine aykırı tedbirden müsterih olasın.Allah’ın kazasına rıza ve teslimi tavsiye ederim.Ta ki muhalefetten kurtulup Allah’ın rızasına eresin.İnsanların eziyetine karşı Allah için güzel sabrı tavsiye ederim.Ta ki hayvanî vasıfları unutup, Allah’ın ahlâkı ile ahlâklanasın. Allah’ın kullarına karşı affı ve öfkeyi yutmayı tavsiye ederim.Ta ki Allah’ın affının tatlılığını bulasın. Ayıpları örtmeyi ve Allah’ın tüm yarattıklarına şevkati tavsiye ederim.Ta ki senin ayıplarını Allah örtsün ve Allah sana merhamet etsin.Gafillerden Allah’a uzleti tavsiye ederim. Ta ki Allah’la huzurdan ve Allah’a yönelmekten meşgul olmayasın. Bütün hâllerinde Allah için halis niyet ve doğruluğu tavsiye ederim.Ta ki nefsinin garazlarını telef edip, Hakk'ın nazarından düşmemek için halkın nazarına aldırmayasın. İç, dış, fiil ve sözde Allah’ın habibine uymayı tavsiye ederim. Ta ki Allah seni sevsin. Allah seni aziz etsin ve Allah seni doğru yola erdirsin.
Mârifetnâme, Erzurumlu İbrahim Hakkı
Sene 1930... Atatürk yurt gezisinde. Akşam oluyor. Kendisini konaklayacağı otele zar zor atıyor. Yorgun bir şekilde koltuğa çöküyor. Sigarasını yatıp içine çekerken Umumi katibi Hasan Rıza Soyak'ı çağırıyor. Soyak geliyor. Atatürk yorgun şekilde koltuğa oturmuş. Yüz hali kötü. İlk kez böyle görüyor. Atatürk konuşmaya başlıyor. Ama ne konuşma. Adeta içini döküyor. Derdini Soyak'a anlatmaya başlıyor:
Bunalıyorum çocuk, büyük bir ıstırap içinde bunalıyorum. Görüyorsun ya, her gittiğimiz yerde mütemadiyen dert, şikayet dinliyoruz. Her taraf derin bir yokluk, maddi, manevi perişanlık içinde. Ferahlatıcı pek az şeye rastlıyoruz.Bunda bizim günahımız yoktur. Uzun yıllar, asırlarca dünyanın gidişinden habersiz, bir takım şuursuz yöneticilerin elinde kalan bu cennet memleket, düşe düşe şu acınacak hale düşmüş. Memurlarımız henüz istenilen seviyede ve kalitede değil; çoğu görgüsüz, kifayetsiz ve şaşkın.Değerli halkımız ise, kendisine mukaddes akideler şeklinde telkin edilen bir sürü batıl görüş ve inanışların tesiri altında uyumuş kalmış. Bu arada beni en çok üzen şey nedir bilir misin? Halkımızın zihninde kökleştirilmiş olan her şeyi başta bulunanlardan beklemek alışkanlığı.İşte bu zihniyetle; herkes büyük bir tevekkül ve rehavet içinde, bütün iyilikleri bir şahıstan, yani şimdi benden bekliyor, fakat nihayet ben de bir insanım be birader. Kutsal bir kudretim yok ki.