Günlük tasaları unutmak için sevişmek yetiyordu, ama aşkın da perde araları vardı.
Baudelaire' den Madame Sabatier'e
"Sizi unutabileceğimi hiç düşünmediniz değil mi?... Benim için siz, bir düşte yarattığım bir imgenin ötesindesiniz, siz benim batıl inancımsınız... Sürekli yanımdasınız, benim sırrımsınız! Elveda sevgili Madame, ellerinizi derin bir sadakatle öpüyorum."
Sayfa 583Kitabı okudu
"Demek, sokakta insanlar sessiz sedasız göçüp gidebiliyorlar ve hiç kimse umursamıyordu bunu."
"Yapayalnız kalmıştı ve her zaman yalnız kalacaktı. Aslında insanlar birbirlerini sevmiyorlardı. Dostlar edinecek, ama dostlukların hiçbiri kalıcı olmayacaktı."
Aylak bir insan, şeytanın yastığıdır.
Sayfa 169Kitabı okudu
İnsan kişiliğinden sıyrılmış olarak, kendini doğanın güçlerine karışmış duyumsuyordu.
Zamanın, ilerledikçe, felaketleri uzaklaştırdığını bilecek kadar gezmiş ve görmüştü.
Sayfa 66Kitabı okudu
"Biz öldüğümüz zaman, ne olacak?"
"Hiç. Hiçbir şey olmayacak."
"Ama başkaları, biz olmadan, yaşamayı sürdürecekler değil mi?"
"Sanmıyorum. Biz artık ölmüş olacağımıza göre, bizim için, artık yaşamayacaklar."
Sayfa 233Kitabı okudu
İnsanın anlatacağı öyküler olması en büyük zenginlikti, çünkü bu zenginlik, dağıtıldığı oranda artardı.
Sayfa 149Kitabı okudu
Canım sıkıldığında, yara izlerimin şarkısını dinlerim.
Sayfa 138Kitabı okudu