Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
Bir kaç yerde La Rochefoucauld'un sözlerini okudum. Beni gerçekten etkileyecek sözlerdi. Biraz araştırınca Nietzsche gibi düşünürlerinde bu yazarı okuduğunu öğrendim. Bu yazar aslında yazdıklarını bastırmak istememiş ama kendisine ait olmayan ifadelerinde ona ithaf edilmesini engellemek için kitabı bastırmış. Yazarın iki kitabı var ancak Türkiye'de sadece birine ulaşılabiliyor. Yazar en başta kendini tanıtıyor , bu kısmını komik bulabilirsiniz. "Oldukça hareketliyimdir, hatta gereğinden biraz fazla, söz söylerken bana çok işaret yaptıracak kadar." şeklinde ifadesini biraz kendimle özdeştirip yazara aşırı sempati beslediğimi itiraf edebilirim. Özdeyişler, bana Freud'u anımsattı. Davranışların içsel kökeniyle ilgili çok özdeyiş var. Kadınlara karşı biraz taraf tutulduğunu üzülerek söylüyorum ancak 1613 te doğan biri için anlaşılabilecek bir durum. Siyasal, kadınsal, ahlaksal... özdeyişlerden oluşuyor. Altını çizdiğim, bunu kesinlikle kullanmalıyım dediğim çok özdeyiş var. Altını çizdiklerimin hepsini paylaşırsam görgüsüzlük olur ama yine de dayanamayıp yazacağım.
Gayet kaliteli, keyifle okunabilecek, bilgi küpü bir eser. Kitap; aşk, sevgi, cinsellik, dostluk, çift olmak, mutluluk, erdem gibi konuları ele alıyor. Özellikle aşk ve sevgi konusunda çok detaylı analizler mevcut. Aşk ve sevginin her türlü tezahürü -ilahı aşk da dahil- ayrı ayrı başarıyla açıklanmıştır.
Yazar konulara özellikle felsefi açıdan değinmiş. Felsefi görüşleri sunarken de sık sık büyük filozoflardan alıntılar yaparak, hem alıntıladığı kişilerin ifade etmeye çalıştığı görüşleri açıklamış, hem de kendi görüşlerini ortaya koymuştur. Yazarın görüşlerine değindiği filozof ve yazarlar başlıca şu şekildedir: Platon ve Aristo, Spinoza, Montaigne, Schopenhauer, Rochefoucauld, Pascal...
Kanaatime göre kitap, seçmece bir eserdir. Kitap listelerinde mutlaka yer almayı haketmektedir. Keyifli okumalar dilerim.
Geçenlerde ortaokul yıllarımda notlar aldığım defterimi buldum ve defterin yarısı bu adamın sözleriyle doluydu. Yıl 1997 ya da 98 olması lazım. O dönem beni epey etkilemiş sanırım. Şimdi tekrar okudukça o yılları hatırlıyorum.
Bir ara, takip ettiğim arkadaşların tekrar tekrar bu kitabı paylaşması üzerine kitabı okumaya karar vermiştim. Bugüne kısmetmiş. Kitap psikolojik terimler kullanmadan derin bir psikoloji bilgisi paylaşıyor. Bazı cümleleri kaçırmamak için tekrar tekrar okudum. Hoşuma giden yerleri olduğu kadar gitmeyen yerleri de oldu. Sıkıntı duyduğum şey bize aktardıkları değil.
Sorum şu; (Siddharta'da da yazdığı gibi) sevgi neden bir hayat kadınından öğrenilir? Belki doğru kelimeyi de seçemedim. Ama bu beni rahatsız etti. Bir kadın olduğumdan mıdır duygusal baktığımdan mıdır? Onca hikayenin içinden buna mı takıldın diyebilirsiniz. Aklıma La Rochefoucauld geldi önceleri bir çok kadınla takılmış sonrasında muhabbet edebileceği birisini aramıştı. Sonra bir kaç kişi daha geldi aklıma. Es'i tatmin ederken ruhu es geçtiğini düşünüyorum. Feminist değilim ama sanırsam yatkın olabilirim.
Kitap ile ilgili gerekli bütün detayları Anıl arkadaşımız vermiş(hala bağlantı paylaşmayı öğrenemedim).
Kitabın en zevkli belki de en sıkıcı kısmı bozkırkurdu incelemesiydi. Arada dönüp okumayı planlıyorum. Kitabın baş karakterin sonunu sevdim (çoğu kitapta aksi bir yönde sonuçlandığı için)
Bazen kalabalık içinde kendinizi yalnız hissedersiniz ya o zaman aklınıza Bozkırkurdu gelsin. Tek değilsiniz ama suyun akıntısına uyamamış başıboş bir yapraksınız. Şanslıysanız bir eşe rastlarsınız ki Harry şanslıydı ya da öyle olmasını sağladı. Şanssızsanız ölümsüz değilsiniz hatta sıradan bile olamamış biri olabilirsiniz.
Yazarlıktaki dehasına güvendiğim bir yazarın yaşama dair sorgulamalarını ilgi ile okuyorum. Okuyup kenara kaldırılacak bir kitap olmadığını söylemeliyim. Yazılanlar üzerine düşünmek bazen dönüp tekrar okumak belki başka bir kaynağa bakmak gerekecek. Bittiğinde netleşecektir :) Burada aktarmak istediğim aslında tüm okurların edebiyat dünyasına
Ben kitabın çok eski tarihli bir basımını okudum. Gerçekten etkilendiğimi söyleyebilirim. Soluksuz okudum. İlginç bir eser, genelde bu tarz kitapları başlayıp bitirdiğim hatta pek okuduğum da söylenemez. Fakat yazarın hayat hikâyesini kısaca okuduktan sonra neler yazdığına neler düşünüp paylastigina dair bir merak uyandırdı bende. Benim izlenimim yazar kötümser olduğu düşüncesi uyandırıyor fakat hissettirdiği gerçekçilik, yaşadığı olumsuzluklar ve içinde bulunduğu dünyaya uyumsuz yaşamının getirdiği bir nefret ürünü gibi düşündürsede başta yazıları, günümüz dünyasında da geçerliliğini koruduğunu farkedince fikriyatta ağır basıyor. Ben şahsen begendim güzel ve okunası bir yapıt. Ayrica kendi ağzından kendini tasvir edisine de hayran kaldım.
La Roshefoucauld "Özdeyişler"
Emil Cioran müsahibələrindən birində belə bir ifadə işlədir: "İnsanı həqiqətən oxuyaraq tanımaq istəyirsinizsə Nietzschedən daha çox La Roshefoucauld ilə Chamfortu oxumalısınız". Cioranın bu ifadəsi La Roshefoucauldu oxumaq üçün mənə ilham qaynağı oldu. Sonralar öyrəndim ki, La Roshefoucauldu tərif və təqdir edənlər heç də az deyil: Thomas Hardy, Nietzsche, Lichtenberg, Sthendal, Andre Gide və sair.
La Roshefoucauld həqiqətən də aforizmlərində insanı bütün çılpaqlığı ilə təsvir etməyi bacarır. Onun aforizmləri ifadə şəklinə görə digər bütün aforizmlərdən kəskin fərqlənir. La Roshefoucauld hər aforizmi ilə bizi sanki alovun üzərində rəqs etməyə dəvət edir. İnsanın daxilindəki ən gizli niyyətləri aşkara çıxardığı üçün bu əsəri oxumaq əksər insanlar üçün həm də narahatlıq mənbəyidir. Ona görə bu əsəri məncə insan psixologiyasını dərindən anlayan və insan təbiəti haqqında çox oxuyub araşdıran insanlar oxumalıdır.
La Roshefoucauld kitabda özündən öncəki filosoflara tənqidlər yönəltməyi də unutmur. Bir neçə aforizmində Senecaya ağır tənqidlər yönəldir: Ey Seneca, ölümün heç olduğunu və onunla barışmamız gərəkdiyini deyirsən, ancaq bunu etmə səbəbin ölümündən sonra anılmaq istəyin deyilmi? Bu və digər bir neçə məqamda La Roshefoucauld ilə razılaşmasam da, onun aforizmlərinin həqiqət yükünün çox ağır olduğunu düşünürəm. Zatən Nietzsche və Cioran kimi böyük filosoflar tərəfindən təqdir edilməsinin də səbəbi budur.
François de La Rochefoucauld, 17.yüzyılda yaşamış bir Fransız yazar.
Eseri okuyunca 17.yüzyılda yazıldığına inanmak güç geliyor. Yazar, nokta tespitlerle ve yoğun eleştilerle bugün düşünülen çoğu duygunun, düşüncenin ölümsüzlüğünü bize gösteriyor. Özellikle insanın kendini beğenmişliği, kibri, hasedi, kendini kandırışını okuyan kişinin yüzüne vuruyor.
Mükemmeliyetçilik budalaları, bu kitabı beğenmeyecektir. Çünkü bu kitapta insanın aslında ne kadar ilkel ve zayıf oluşunun kanıtları var.
Son olarak kadınlar hakkında görüşleri maalesef dönemini yansıtıyor. Bu konuda kendini geliştirememiş olması üzücü olsa da diğer konulardaki gözlem yeteneği hayranlık duymaya yetiyor.