Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
Berbat ötesi bir çeviri
Hayatımda gördüğüm en kötü çevirilerden bir tanesi. Yazık etmişler La Rochefoucauld'a. Kitabın başına Osmanlıca'ya çevrilmiştir yazsaydınız da almasaydık. Midem bulanıyor.
135 syf.
7/10 puan verdi
Kitap 17. Yy ortalarında yazılmış. Yazarın da dediği gibi içindeki bazı fikirlere katılmayanlar olacaktır.Benim de katılmadığım düşünceler oldu. Yazarın katılmadığım düşüncelerinin de, içinde yaşadığı toplumun değer yargılarının bir sonucu olduğunu anladım. Örneğin yapılan her iyilikte menfaati temel alan, gücü hakta değil de kuvvette bulan bir toplumda yaşayan insandan, bunların aksi bir düşünce beklemek yanlış olur. Buna rağmen Özdeyişlerde hikmetli sözlerin ağırlığı elbette daha fazla.
Batı toplumunda bu tarz eleştiriler içeren eserlerin beslendiği kaynak, insanların inançları ile yaşayışları arasındaki tezattır. Bu gerçek, batı toplumunun Hıristiyanlıktan uzaklaşmasınin da temelidir. Bir de ilahi ölçülere dayanmayip kişilerin düşüncelerine göre şekillenen toplumda elbette hatalar çok olacaktır.
Özdeyişler çoğu noktada yozlaşmış bir toplumun aynası olmuş.
Belki de deliler gerçeğe bizden daha hakim oldukları için delilerdir. Gerçek hayatta karşılaşmadım ama okuduğum kitaplarda derin düşüncelerinin karanlığında dipsiz kuyulara düşenlerin sayısı azımsanamayacak kadar fazladır.
İnsan olduğumuz gerçeği, ölüm gerçeği , bilinmezlik gerçeği, aciz olduğumuz gerçeği düşündükçe bizi daha dibe çeken mevzular. Burada inanç devreye girip kısmi rahatlamalara vesile olsa da durdurulamaz düşünme yetimiz ve cevaplanamayan sorulardaki ısrarımız bizi hayattan soyutlamaya, hayatı anlamsızlaştırmaya yeter.
Günlük hayat alışkanlıklarının esiri olmuş güruhun içinde delirmek çok daha kolay.
Sizlere soruyorum ; akıl sağlığım tamamen yerinde , asla deli düşüncelere sahip olmadım diyen var mı?
Delilik hayatın hiçbir çağında peşimizi bırakmaz. Bir kimse aklı başında görünüyorsa deliliği yaşı ve servetiyle uygun olduğu içindir. La Rochefoucauld
Nietzsche ve Schopenhauer okuyucuları bu ismi mutlaka tanır. Nietzsche’nin toplumun erdemli ve zeki olanlarının okuduğuna inandığı, Schopenhauer’ın ise sıklıkla satırlarında bahsettiği bir isimdir.
“Rochefoucauld bir kimseye hem fazla saygı duyup hem de onu çok sevmenin zor olduğuna isabetle dikkat çeker. Buna göre insanların sevgisini mi,
Pesimizme ithafen
Mutluluk nedir? Tanımı var mıdır? Sabit midir salt mıdır? Hep şöyle düşünmüşümdür mutluluk amaçlanması gereken bir şey değildir diye. Ama mutlu olursak da fena değil. Sadece amaç haline getirmemek önemli. Șopi mutluluğu içselliğe bağlar. Kişi içsellikten ziyade dışarıda mutluluğu arayacak olursa nafile olur der. İçsel mutluluk tamamen zihinsel
François de La Rochefoucauld, 17.yüzyılda yaşamış bir Fransız yazar.
Eseri okuyunca 17.yüzyılda yazıldığına inanmak güç geliyor. Yazar, nokta tespitlerle ve yoğun eleştilerle bugün düşünülen çoğu duygunun, düşüncenin ölümsüzlüğünü bize gösteriyor. Özellikle insanın kendini beğenmişliği, kibri, hasedi, kendini kandırışını okuyan kişinin yüzüne vuruyor.
Mükemmeliyetçilik budalaları, bu kitabı beğenmeyecektir. Çünkü bu kitapta insanın aslında ne kadar ilkel ve zayıf oluşunun kanıtları var.
Son olarak kadınlar hakkında görüşleri maalesef dönemini yansıtıyor. Bu konuda kendini geliştirememiş olması üzücü olsa da diğer konulardaki gözlem yeteneği hayranlık duymaya yetiyor.
La Roshefoucauld "Özdeyişler"
Emil Cioran müsahibələrindən birində belə bir ifadə işlədir: "İnsanı həqiqətən oxuyaraq tanımaq istəyirsinizsə Nietzschedən daha çox La Roshefoucauld ilə Chamfortu oxumalısınız". Cioranın bu ifadəsi La Roshefoucauldu oxumaq üçün mənə ilham qaynağı oldu. Sonralar öyrəndim ki, La Roshefoucauldu tərif və təqdir edənlər heç də az deyil: Thomas Hardy, Nietzsche, Lichtenberg, Sthendal, Andre Gide və sair.
La Roshefoucauld həqiqətən də aforizmlərində insanı bütün çılpaqlığı ilə təsvir etməyi bacarır. Onun aforizmləri ifadə şəklinə görə digər bütün aforizmlərdən kəskin fərqlənir. La Roshefoucauld hər aforizmi ilə bizi sanki alovun üzərində rəqs etməyə dəvət edir. İnsanın daxilindəki ən gizli niyyətləri aşkara çıxardığı üçün bu əsəri oxumaq əksər insanlar üçün həm də narahatlıq mənbəyidir. Ona görə bu əsəri məncə insan psixologiyasını dərindən anlayan və insan təbiəti haqqında çox oxuyub araşdıran insanlar oxumalıdır.
La Roshefoucauld kitabda özündən öncəki filosoflara tənqidlər yönəltməyi də unutmur. Bir neçə aforizmində Senecaya ağır tənqidlər yönəldir: Ey Seneca, ölümün heç olduğunu və onunla barışmamız gərəkdiyini deyirsən, ancaq bunu etmə səbəbin ölümündən sonra anılmaq istəyin deyilmi? Bu və digər bir neçə məqamda La Roshefoucauld ilə razılaşmasam da, onun aforizmlərinin həqiqət yükünün çox ağır olduğunu düşünürəm. Zatən Nietzsche və Cioran kimi böyük filosoflar tərəfindən təqdir edilməsinin də səbəbi budur.
Ben kitabın çok eski tarihli bir basımını okudum. Gerçekten etkilendiğimi söyleyebilirim. Soluksuz okudum. İlginç bir eser, genelde bu tarz kitapları başlayıp bitirdiğim hatta pek okuduğum da söylenemez. Fakat yazarın hayat hikâyesini kısaca okuduktan sonra neler yazdığına neler düşünüp paylastigina dair bir merak uyandırdı bende. Benim izlenimim yazar kötümser olduğu düşüncesi uyandırıyor fakat hissettirdiği gerçekçilik, yaşadığı olumsuzluklar ve içinde bulunduğu dünyaya uyumsuz yaşamının getirdiği bir nefret ürünü gibi düşündürsede başta yazıları, günümüz dünyasında da geçerliliğini koruduğunu farkedince fikriyatta ağır basıyor. Ben şahsen begendim güzel ve okunası bir yapıt. Ayrica kendi ağzından kendini tasvir edisine de hayran kaldım.