“Senin gibiyim, ey Gece! Karanlık ve çıplak; gündüz-düşlerimin ötesinde ateşten yolda yürürüm ve ayağımın yere bastığı yerde, dev bir meşe ağacı görünür.”
“Hayır, benim gibi değilsin, ey Meczup! Kumda bıraktığın ayak izinin ne kadar büyük olduğunu görmek için arkana bakmaya devam ediyorsun.”
Herşeyi tutkuya çeviren gecikmeyim ben.
Yoruldum bütün yaşları çocukluğuma taşımaktan.
O yanlışım, kalbin gecesini sonsuz sandım.
Dokundum söz yitirdi gücünü.
İnsanların pişmanlıklarından bir rüyayım hala.
Sonra nesnelerle aramdaki acı uyum.
Saygı değil ölümmüş çekildiğim tenha.
Bir kadın gökyüzünü işledi ağzıyla gövdeme.
Eşik, gölge, kirpik.. aşktı hepside... 🌿