Halê Welat
Divê tu zanibî, ev bûne sê sal
Min nedît xwîşk û bira, xelkê di mal
Ne me dît axa welat, pîra dîyan,
Ne vexwar kewsera gewr ava çîyan,
Dipirsî îro ji min halê welat,
Dê bêjim jê diçin sed agir û pêt,
çi çîya, deşt û newal, rêl û zimag,
çi bajar, gund û kelat avahî pag,
Heya bi dar û çîya kuç û zinar,
Bi girîn, kezeb ji min anîn xar.
Ne kêzan, ne şivan û şîna giran,
Sorgerî ava çeman bi xwîna biran,
Rojê sed êş û birîn, renc û keser,
Ji dil û cergê wan der têne der,
An dibin arnanc ji bo tîra neyar,
An dibin ji nav welat bê şûn û war,
Axivîn ji canê welat diwazde birîn,
Herikîn Dicle, Firat deh sala xwîn…
Qe nizam hewceye wî halê xirab,
Ku ji min cerg û hinav kirîye kebab,
Dibêjim bê sor û ber, bê doz û tol,
Ji me çûn deşt û çiya, namûs û ol.
Pir spas ji xwedê, we ew der ne dît,
Tu bê qey nemane mêrxas û egît,
Welat dîl, xelkê têda hemî reben,
Bê girîn nabînî, rûkî li ken.
Bersiva Hoşeng
Hoşeng!
Roniya çavê min,
Pandiyê navê min,
Hêviya min a pêşîn,
Di nav pêrêyên jîn,
Divêm çend peyvan li gel te bikim.
Bê qirên û deng
Porê te şevêra ketine lecê,
Çevê te şevêra ketine lecê,
Porê te alav û agirê reşin,
Çevê te alav û agirê reşin.
Siba xweş mîna gula vedibe,
Sibe qemera dîndara teda
Te’m-ramûsana roê dibîne
Ber xwe dikeve,
Ku ro berî wê
Tu ramûsayî.
Ezê şev û roj derê xwe vekim,
Ku alava te bikeve malê,
Mala dilê min.
Ezê ji roê herro dua’kim,
Wekî kêm neke alava çeva,
Germa dilê te
Şevê terîda.
Eve sed sal in,
Ez bi tenê me.
Eve sed sal in,
Esmanê min bê roj e û
Axa min bê baran
Evê sed sal in
Birîna min agir e û
Xwîna min tofan.
Hêşta kesekê jî,
Serhatiya min
Nekirye roman.
Eve ji wê şeva
Serê te
Li ser balgehê min nemay
Rojê man girtî û
Li pişta çiyayê Qaf
Di gewriya ejdehayê şevê ra may
Ger şevekê ji nişka ve
Dunya ronî bû
Cejna we piroz be
di bin baranê de
helbest dibe çetr
di bin germa rojê de
helbest dibe sîber
di sermayê de
helbest dibe agir û li şewa terî de dibe çirayê riya te
çi dema çetr, sîber, agir û çirayê min cem te nebûn
wê yekê bizane
êdî helbest çûye ava û ez jî mirime
Şerko Bêkes
qetek asîman, firek ba
qetek ewr firek baran
qetek nan firek agir
qetek heyv firek ronî
qetek roj firek zerqetav
qetek ax firek av
qetek şi’îr firek hêma
qetek asîman, firek ba vexwar
qetek ewr, firek baran biland
qetek nan, firek agir pejand.
qetek heyv, firek ronî virvirand
qetek roj, firek zerketav pif kir
qetek ax, firek av meyand
qetek şi’îr, firek hêma repisand.
instagram.com/p/C5hGqRVRUst
Baba Tahirê Uryan
Baba Tahirê Hemedanî
Baba Tahirê Lorî
(ev hersê navên qedîm jî yê heman kesî ne)
Helbestvanê nemir ê Kurd,Baba Tahirê Uryan,
Di sala 938 de
Ez ji vê Bê Bava Sîya Te Diqeherim Wexta Kû bi tere Dimeşe
Çima Ne Ezim.
Ez ji sîya te bêhtir Dişibim te Û ne Çahwê wî hene kû li Bejn u Bala te Binhêre Û ne jî Ziman
Sebeb Çîye Tû bi Xwe'ra Digerînî hiiiiiii...
Belkîm Tû bê je min tû nexweşî, Raste, Tû neba Ez ne nexweş bûm Û min zikreşî neda Sîya tû kesî
Helbet ezê Textorek bûma Ji yekî
Mewlîda Kurmancî • Melayê Bateyî
Hemdê bê hed bo Xudayê `alemîn
Ew Xudayê da ye me dînê mubîn
Em kirîne ummeta xeyr-ul beşer
Tabi`ê wî muqtedayê namiwer
Ew Xudayê malikê mulkê `ezîm
Daye me mîrasa Qur`ana Kerîm
Kurdistan Gazî Dike • Mela Xelîlê Mişextî
Ey welat gava te gaz kir
Bo mirin ez hazir im
Canê min bo te fîda ye
Û gorî ye bo te ser im
Ez bi qirme û Ingilîzî
Dijminê min bi tank û top
Ger ji berdan im diyar e
*Çavkanî: Besam Mistefa, "Mela Xelîlê Mişextî: Serpêhatiya Pênûs û Jiyanekê"Kitabı okudu
