Rengê sor : Nîşana Xwîna Şehîdên Kurdîstan, nîşana bi Xwînê parastina Welat e
Rengê spî : Nîşana aştî ye
Sembola rojê : Nîşana jîyan, ronahî, agir, hêz û hêvî ye
21 yek tîrêjê rojê : Nîşana 21 ê adarê, nîşana roja Newrozê ye
Rengê kesk : Nîşana bedewîya Sirûştê Kurdîstanê ye..
"Qet Nakevî Ala Kurdan"
Kürt alfabesinde 31 tane harf vardır.
A,B,C,Ç,D,E,Ê,F,G,H,İ,Î,J,K,L,M,N,O,P,Q,R,S,Ş,T,U,Û,V,Y,W,X,Z
Sesli harfler:A,E,Ê,İ,Î,O,U,Û
Harf. Örnek
A=. Azadî, Ala, Av
B=. Bahr, Bext, Beş
C=. Civak, Cîran, Çar
Dîsa bêhna te hat Newroz
Çîya yê me bi hatina te dikeni
Dayik bi hêsre xweyî çava te pêşvazi dike
Û diqêrîne nevroz diqêrîne
Kêçê me yî dêst hinekirî
Zarok tiliyê xwe bilind dike
Û diwê tu bi xêr hatî ye nevroz
Tu bi xêr hatiye
Tê bi xwe re anî ye tîrêjên rojê
Ew qêşema ser gel tê rake
Tê bikeni
Êv ê biteqin movikê dara,
Wê kêf xweş bi be kulîlkê dara
De kerem bike
Qad , qada te yî nevroz
Ji himbêza xwe derxe
Agir ê Zerdeşt ê Kawa
Bila bi şevitin Dadgeh serdesta
Bila bişevitin birçê metîngeha
De wêkev Nevroz
Û ronî xwe bi de êv gelê bindes ..
"Ez diêşim wê çaxê ez heme."
Hevokeke kurt e ku di bêhnekê de ji dev dertê lê di heman demê de ewqasî dirêj e ji destpêka mirovatiyê heta niha didome û hîn neqediyaye. Rênas Jiyan bi hevoka xwe li hember hevoka "Difikirim wê çaxê ez heme." çirûskekê pêdixe... Çend sal berê ji bo xwendevanên min bilîzin min şanoyek nivîsandibû.
.
Gitme vaktiydi
Bir uçurumun kıyısında kurduk hayallerimiz
Kalbimizden derin rüzgar esti
Kanatlarını açtı kimisi
Bir düşün sıcaklığında buldular kendilerini
Kanatları düştü kimisinin
Oracıkta öldüler
Nefes almayı sürdürerek
Kimisi uçacaktı ki
Yağmur yağdı
Hüzne tutuldular
Rüzgarın izi kaldı bakışlarında
Kırık bir dal gibi kaldılar öylece
Kimsesiz
Yoldaşsız
Bir başlarına...
Ah
O ilk rüzgarda kanatlarını açanlar
Ne de güzel uçtular, uçurumdan özgürlüğe...
Ger hûn bixwazin
Binasin êş û jan û kovaniyê
şevek li welatê min bibin mêvan.
Ger hûn bixwazin
Binasin mirinê
Li baskên qulingên koçber binihêrin
Bêhna şewatê tê ji wan.
Ger hûn bixwazin
Evînê binasin
taldeya rojhilata dilê xwe bipelînin
bê çawa diteyisin bi ken stêrk.
Ger hûn bixwazin
Welatê min binasin
Vekin deriyê agir û rojê
kevoka mirovheza heftreng
Dê bifire ber bi we.
Sal 1993, newroz e. Dewleta Almanya, tevgera azadiyê ya gelê Kurd qedexe dike. Heman demê da li Botan, gelê Kurd serî rakiriye. 2 jinên welatparêz bi navê Ronahî û Bêrîvan, dixwazin ku silavên xwe ji Botan ra bişînin. 22yê adarê ya sala 1993 li Mannheimê, agirê newrozê li ser laşê xwe vêdixin û agir berdidin xwe. Ronahî û Bêrîvan li pey xwe 2 name hîştin. Nameya xwe da wiha digotin:
"Em dizanin û bawer in ku ev agirê azadiyê ya me vêxist, bibe sedema vêxistina agirên mezintir. Bila laş û ramanên me, ji bo hemû gelê Kurd û mirovahiyê ra bibin diyarî."
Ji vê rojê şundatir, di zimanê gelê Kurd da hevokek cîh girt:
Ger azadî hêsan bûya, Ronahî û Bêrîvan xwe nedişewitandin.
8ê Adarê ji bo hemû jinên kedkar pîroz be!