Günaydın/ Rojbaş
BİRİNCİ MEZARCI
(Türkü söyler.)
Yıllar geçti sinsice sezdirmeden
Yaşım büktü belimi
Attı beni karaya denizlerden
Bir var bir yokmuş gibi.
(Bir kafatası çıkarır atar.)
HAMLET
Bu kafanın bir dili vardı içinde, türkü söylerdi bir zaman. Herif nasıl kaldırıp atıyor şimdi yere, Kabil’in eşeğinin çene kemiğiymiş, ilk cinayetin aletiymiş gibi. Belki de
Rojbaş/ Günaydın
Tutkuların kölesi olmayan kim varsa gelsin
Ona da açıktır yüreğimin derinleri,
Yüreğimin seni sakladığım en sıcak yeri.
Rojbaş/ Günaydın...
gözü yaşlı anaların ellerini öperim
sabah çaylarını demlerim işçilerin
genç kızlar sevda şiirleri ister
Rojbaş/ Günaydın..
Sen ki anasın
toprağa benzer yüreğin
bereketli doğurgan
yemyeşil bir toprağa
ana
alyanaklı bal dudaklı
bir gelin veremedim diye kızma bana
sencileyin ak umutlarına
Günaydın/ Rojbaş/ Guten Morgen
Hemen, şimdi, iyi yürekli rüzgâr
Yalvarırım sana, git,
Gir onun küçük bahçesine
Şarkı söyle penceresinde;
Söyle:
Düğün rüzgârı esiyor
Çünkü Aşk son haddinde;
Yakında gerçek aşkın sana kavuşacak de,
Yakında, ah yakında.
Rojbaş/ Günaydın...
Biri şarkılarla gözleri besler, Yeşillikleri ve sevgilileri Umudlandırır.
Çiçekler hep bekler gibidir,
Oysa hiç beklemezler;
Biri arılandırır, biri kuşlandırır.
Biri rüzgârlandırır gönülleri,
Biri kızdırır soğumuş külleri..
Biri de kendini kucaklandırır.
Biri tek başına yürür yazgısında, Biri sepetlerde demet demet Ününü kaldırımlandırır.
Biri vazolandırır kendini salonlarda,
Biri kurur bir kitabın içinde,
Biri de kafes arkasında saksılandırır.
Çiçekler bir şölen yaşamda, Renklerin en büyük orkestrası..
Dursuz-duraksız çalar her insanda Sevinci, aldanıyı, ölümü ve yası.
