Fransız yazar Michel Butor, Roman Üstüne Denemeler'de, "toplum" adını verdiğimiz şeyin sadece insanlardan değil, her çeşit maddesel ve kültürel nesneden de oluştuğunu ifade ediyor. Kitapta sandalyeye dair bir cümleyi çok seviyorum. Kalın harflerle yazacağım cümlenin yer aldığı paragraf şöyle:
Fransızların yazgısı, oturdukları sandalyelerin, uyudukları yatakların yazgılarına, serüvenlerine sıkı sıkıya bağlıdır. Hiç kuşkusuz, insan bedeninin çevresindeki değişik nesnelere uyabilme biçimi, uygarlıklar arasındaki en büyük ayrılıklardan birini oluşturur. Sandalyenin bulunmadığı bir yerde, apayrı bir davranış eğitimi, apayrı bir görgü ve apayrı bir yaşam biçimi gelişir. Doğru dürüst biçimde yalnızca sandalyede oturabilecek kişilerin, sandalyenin kullanılmadığı bir ülkeye gitmeleri, o ülkenin iktisadını, törelerini ve düşüncelerini çarçabuk altüst eder.
Sayfa 240Kitabı okudu
Albay Chabert
Türk Edebiyatında, Akif kadar, hayatı şiire ve şiiri hayata sokmuş şair yoktur. Yalnız, bu hayat, merkez olarak alınmamış, o çağdaki Türkiye şartları içinde ve belli bir ışık altında müşahede edilmiştir. Yani hayat, kendi başına bir gerçek olarak alınıp metafizik kürenin dikenli noktalarına dokunmadan tut da, realitenin içindeki eriyişe kadar
Ben Tasco dö Gençliğim Montaigne
İşin gerçeği şu ki
Ben, konu 'dopdolu şeyler' olunca çok gevezeyimdir aslında.
Anlatırım uzun uzun...
Hiç yorulmam; beni, bilen bilir.
Şiir, Deneme, Roman...benim işimdir.
Şiiri, okumaktan ziyâde yazmayı sevdim; bu yüzden de benim için 'şiirde uyak' ne göze ne kulağa hitap eder;
Şiiri en çok seven yanıma,
'kaleme uyan elim'e uyar,
Bende en çok,