128 syf.
6/10 puan verdi
Türk edebiyatında romantizmden realizme geçiş eseri olarak kabul edilen,1888'de yazılan bir esermiş Sergüzeşt. Çoğu geçiş dönemi eserinin ya da Türk edebiyatında ilkler olarak adlandıracağımız pek çok eserin de olduğu gibi birazcık yavanlık var gibi.İlklerin günahı olmaz diyelim. Ne kastediyorum peki yavan derken?Olaylar çok basit düzeyde anlatılmış.Romanın anlatımında bir derinlik göremiyorsunuz.Ya da belki ben karakterlerin hisleriyle sarmalanan kitapları daha çok sevdiğimden bana öyle geldi. Tam anlamıyla emin olamamakla birlikte,sanki çok fazla gözlemci anlatıcı bakış açısı var bu da romanı film izlemekten farksız kılmış.Birazcık daha Dilber'in hislerinden bahsedilebilirdi ya da Celal'in deli divane olup insanlara saldırmasını direk böyle böyle yapmaya başladı değilde bundan önce Celal'in iç sesine daha ayrıntılı inilebilirdi. Zaten inmiş diyebilirsiniz ama dediğim gibi bana yeterli gelmemiş olabilir. Sonunda Dilber'in neden cesaret edemediğini de anlamış değilim.Cevahir'in o uğraşlarına karşı kaçmayı bir kez olsun deneyebilirdi.Ama o çok çabuk pes etti.Sevemiyorum kötü sonları.
Tanzimat döneminin en güzel romanı benim için.
ama onu şu basit kelime grubu ile tanıtırız "Türk edebiyatında romantizmden realizme geçiş eseri "
ve şu gerçeği açıklar bize. "osmanlı devleti köleliği en son kaldıran devletlerden biridir."
kendi gözyaşında boğulmak sözünün öznesidir dilber. dilber'in gözyaşları nil'e dönüşür, kafkaslar'dan ta mısır'a, yatağına sığmayan.
Kitabı okurken Oğuz Atay'ın ''Günlük'' eserinde yazdığı satırlar sık sık aklıma geldi. Türk Edebiyatına dair düşüncelerini şu şekilde yazmış;
''Türk Romanının Sorunu kişiliktir. İnsanımızın kişilik kazanma savaşının önemini henüz kavramamış olmasıdır. Kendisiyle hesaplaşma diye bir kavramın varlığından habersiz oluşundandır. Bunun için romanımız
384 syf.
·
Not rated
Şiirsel Bir Romanın İzinde
Virginia Woolf’un “Şiir olmayan bir şey edebiyata niçin girsin. “ sözleriyle başlamak istiyorum bu şiirsel romanı anlatmaya .
Şiirsel roman demişken sahi nedir bu şiirsellik? Bizi böylesine büyüleyen , gerçekleri açıklamak yerine imâ eden , sezdiren düşsel bir duygu denizi mi?
Bir edebi eseri okurken beni en çok etkileyen şey işte bu duygu
Sergüzeşt’e dair
Tanzimat edebiyatı yazarlarımızdan olan Samipaşazade Sezai, romantizmden realizme geçiş örneği niteliğinde bir eser vermiş. Sergüzeşt kelime anlamı maceradır. Dilber’in maceralarını okuyup hayatına misafir olduk. Tasvirler şahane idi. Eski bir Türk filmi izler gibi okudum bitirdim. Lise öğrencilerimle çok beğenerek okuduk.
Sergüzeşt
*Sevgi bir insana neler yaptırabilir?*
Bu sorunun cevabını Samipaşazade Sezai Sergüzeşt romanında mükemmel bir şekilde ortaya koyuyor. Sergüzeşt edebiyatımızda romantizmden realizme geçiş eseri olarak kabul ediliyor. Sergüzeşt anlam olarak macera demek. Kitabın konusundan sadece esirlik olarak bahsedip geçmek doğru mudur bilemiyorum. Çünkü eser gerçekten sevginin, aşkın ne demek olduğunu, kavuşamamayı, çekilen acıyı okuyucuya hissettirerek anlatıyor.
Kitap betimlemeleriyle beraber insana adeta film izliyormuş gibi hissettiriyor.
Samipaşazade Sezai'nin bu kitabından sonra sürgüne gönderildiğini de yazmadan geçemeyeceğim.
Okurken Dilber'i sanki bizlerde tanıyoruz. Onunla beraber acı çekip imkânsız bir aşkın içine düştüğümü hissederek okudum.
Sözün özü edebiyatımızın bu güzel eserini okumanızı tavsiye ediyor, bu aşkın hafızanızın bir yerlerinde kalacağını ümit ediyorum.
