rosa kona
@rosako
Gök uzakta gürlüyor ama yağmur hep bana yağıyor.
istanbul
41 reader point
Joined on October 2015
Okuma Hedefleri
İskelenin çevresi köpek cennetiydi. Orayı istila etmişler ve insanların da etrafta dolaşmasına izin vermişlerdi. Birbirini ısırarak seven, kenelerini kemiren, gelene geçene boş havlamalarla bulaşan koca bir sürüydü.
Bazıları ürkütücü derecede irileşmişti. Önündeki görüntü geçmişe dönmesine
neden oldu.
İstanbul sokaklarında birden fazla köpekle gezen evsiz insanların sayısının giderek artması, bir ara epeyce merakını uyandırmıştı Ali'nin. Birey ve Davranış dersi için makale bile yazmıştı bu konuda. Korkmuyorlar
mıydı? Hastalık kapmıyorlar mıydı? Köpeklerle yaşamalarının sebebi neydi? Kendince yalnızlık gibi romantik sebepler ararken, sokakta konuştuğu insanlardan acı gerçeği öğrenmişti. Dövülmekten, soyulmaktan,
tecavüze uğramaktan, öldürülmekten korkuyordu sokaktakiler. Böylece kendileri gibi evsiz, yurtsuz bir ya da birkaç hayvanla ortak bir
yaşam kuruyorlardı. Hem kışın birbirlerine sokularak uyuyup ısındıklarını
da söylemişlerdi. "Hayat amma boktan bir şey," diye söylendi Ali.
Bir sigara daha yaktı.
Bağışlayıcılık sizin kendi zihinsel iyileşmeniz içindir.
108
Reader Follow Recommendations
"Bekle", demişti şimdi Aihal olan Ogion ona, ölümün rüzgarı sarsıp da yaşamdan koparıp almadan. "Geçti... her şey değişti", diye fısıldamıştı ve sonra da "Tenar, bekle..." Ama neyi beklemesi gerektiğini söylememişti. Gördüğü veya bildiği değişimi belki de; ama bu değişim neydi? Kastettiği kendi ölümü müydü, bitmiş olan yaşamı mıydı? Neşeyle konuşmuştu, coşkuyla. Onu beklemekle vazifelendirmişti.
Sayfa 30
Son vapurun son yolcusuyum. Adımımı attığımda hareket
edecek olan koca kütlenin beni bekleyişini seviyorum. Ruhumu
alıp karşı kıyıya götürüşüne, denizin bizi üstünde taşıyan kuvvetine
tutkuluyum. Bütün bilgilerimi sıfırlayıp, sorularımı “nasıl da
suyun yüzeyinde kalıyoruz” basitliğine indirgediğimde, hayallerim
de aynı oranda büyüyor ve karmaşıklaşıyor.
Sayfa 1 - Destek Yayınları
