Alışkanlıklarına asılı kaldıkları müddetçe hayat hayatiliğini yitirir, felaketler silsilesi haline gelir. Hayatı deneyimleyemek yerine alışkanlıklara sığınmışlardır. Şiirleri bu yüzden hüzünlüdür. “Bunlar çocukluğumuzun çizgi film kahramanlarına benzerler; yaptığının farkına varmadığı müddetçe boşlukta yürüyebilen, farkına vardığında (yani durumu deneyimlediğinde) ise çaresizce yere düşen o tipler gibidirler” (Agamben). Yaşadıkları, modern trajedidir.
birgun.net/makale/kafiyesi...