Aynı şekilde, bazen erkeklerin ne kadar büyük bir kısmının kaba ve itici olduğunu düşündüğümde,bu yorumumun bir gerçeklikten değil,benim bakışımdan kaynaklandığını kabul etmeliydim.Ya da adamın birini güvenilir ve yakışıklı bulduğumda... Yok canım, birini yakışıklı bulmanın benim bakışımla ne ilgisi vardı? Ruh halim farklı olunca aynı kişinin tipini farklı görecek değildim ya! Yoksa öyle mi görürdüm? Yani etkenlerden biri de, benim o anki durumum mu olurdu? Bu durumda, düşüncelerine ne kadar güvenebilirdi insan? Düşüncelerimi hayatın gerçekliği mi belirliyordu, benim ruh halim mi?Ama zaten bu ikisi birbiriyle ilişkili değil miydi?
O zaman, düşünce mi önce geliyor, algılama mı?Yoksa, düşünmek ve algılamak arasında başka bir bağlantı mı vardı? Öncelik-sonralık meselesini aşan birbağlantı.
Sayfa 35
Düşüncelerimi hayatın gerçekliği mi belirliyordu, benim ruh halim mi?
Ama zaten bu ikisi birbiriyle ilişkili değil miydi?
Sayfa 35 - Doğan Kitap
"düşüncelerimi hayatın gerçekliği mi belirliyordu, benim ruh halim mi? ama zaten bu ikisi birbiriyle ilişkili değil miydi?"
Bu durumda, düşüncelerine ne kadar güvenebilirdi insan? Düşüncelerimi hayatın gerçekliği mi belirliyordu, benim ruh halim mi? Ama zaten bu ikisi birbiriyle ilişkili değil miydi?
Düşüncelerimi hayatın gerçekliği mi belirliyordu, beni ruh halim mi? Ama zaten bu ikisi birbiriyle ilişkili değil miydi?
Sayfa 35Kitabı okudu