Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
Bir yaz gecesi, bir cumartesi akşamı, bir sayfiye yeri: Ilık mı ılık, yıldızlı mı yıldızlı, durgun mu durgun.
Ara sıra çamdan, fundadan, defne ve zeytinden, denizden ve karanlıktan, köşk bahçelerinin havuzundan çıkma, yerli, otlak bir lüfer balığının dibinde gezinişiyle fiske fiske denizden fırlama, öldürürcesine serin, gebertircesine kokulu, kim olursa olsun, ne olursa olsun bir mahluk dudaklarına muhtaç bir insanın ruh halini kamçılayan bir rüzgar... Denizdeki sandalda gramafon, balıkçı kahvesinde hoparlör, genç kız ve oğlan ağızlarında ıslık, her şarkıda bir Maria ve Marika... Bir garip tabiat zevki ve insan zevksizliğiyle uçup giden bir gemiye benzeyen bir ada...
Bu kadar anasının gözü bir gecede yalnızdım.
Sayfa 89 - İş b.Kitabı okudu
KÖPEK KAHRI
Minik, tiz bir ses ''hevhevhev'' diye göğe sesini uçurtma misali uçuruyordu. Onu bulmak epey zordu, çünkü avuç kadar bir can taşıyordu. Bir baktım balkondan, sütlü çikolata renginde, kımıl kımıl kımıldayan, pembe dilli bir bebek köpek. Ama nasıl tatlı, dıgıl dıgıl ordan oraya koşuyor, heyecanlı. Sahibi, efendisi(!) onunla
Bir Ölüp Çıkacağım
İnsan, ''Pardon ama yanlışlıkla özledim'' de diyemiyor ki.
Bir diyebilse... Bir cesaret edip hatırlayabilse özlediklerini çok şey değişecek.
Ama diyemiyor.
''Pardon da, yanlışlıkla özledim. Bir ölüp çıkacaktım'' diyebilmeyi çok isterdik, eminim.
Bir hatırlayıp çıkacağım, söz.
Bugün, kısacık (kısalığına şu an vakıf olduğum) altı yıl
