Şimdi söyle bana. En gerçek tarafınla, en içten kelâmınla, en hesapsız yanınla söyle: Nasılsın?
Rabb’inle nasılsın?
Ayartıcı benliğinle nasılsın?
İnsanlarla nasılsın?
Dünya hayatıyla nasılsın?
Nasıl olduğunu anlayacak ve seni dinleyecek kadar sabırlı olma şansı ver bana.
Ve sen... Her gün defalarca söylesen de, her defasında can ver kelâma,
SAHİ, NASILSINIZ?
İstanbul uyandı. Gözlerini ovuşturdu. Sultanahmet ile Ayasofya karşılıklı kahve içiyor, kokusu tâ Üsküdar’a ulaştı.
Sayfa 105
Benim ümidimi benden alma Allah'ım.
Güz geldi Ruhan… Bilirim pek seversin sen böyle yağışlı, yumuşak soğuksu tatlı havaları. Yollarda ışık yansımaları, ben penceremde yine seni düşünüyorum. Karşımdaki sokak lambası yağmurun şamatasına kapılmış, yansımaları dans ediyor yıldız yıldız. Cama vuran damlalar sokağın görünebilirliğini kesse de
" Dua , ibadetin özüdür. "
Allah’ın korumadığını kim koruyabilir ki?
Ve Allah’ın koruduğuna kim ilişebilir ki?
Sayfa 16