Dostoyevski'nin idamdan kurtuluşunun yansımaları... Ümit Yıldırım
"Nerede okumuştum, hani bir idam mahkûmu ölümünden biraz önce şöyle söylemiş ya da düşünmüştü: 'Yüksek ve sarp bir kayalıkta, ancak iki ayağımın sığabileceği, dar bir çıkıntıda, dört bir yanım uçurumlar, okyanuslar, sonsuz bir gece, sonsuz bir yalnızlık ve hiç bitmeyecek bir
RD
İçindeydik hayatın, dışında yaşayarak. İçin için içlenirdik dışlanmışlık duygusunun yarattığı manevi boşlukla. Bu dışlanma bir şahıs veya zümre tarafından değil de genellikle ruhsal bir sıkıntı olarak rücu bulurdu. Kendi kendimizi dışlardık aslında. Çünkü içinde bulunduğumuz ruh haliyle ne biz yaşadığımız zamana ait olabilirdik ne de zaman bize ayak uydurabilirdi. O öyle alelade akıp giderken bizler içimizde büzülüp yok olana kadar sıkılırdık.
