"Ben o adamı severim ki; ruhunu harcar, teşekkür beklemez ve hiçbir şeyi geri vermez. Çünkü o, daima armağan verir ve kendini korumak gibi bir amacı yoktur.
Ben o adamı severim ki; ruhu ve kalbi özgürdür. Böylece kafası yalnızca kalbinin kabıdır, ama kalbi onu yok olmaya sürükler."
Ben o adamı severim ki; ruhunu harcar, teşekkür beklemez ve hiçbir şey geri vermez. Çünkü o, daima armağan verir ve kendisini korumak istemez.
Ben o adamı severim ki; zar kendi lehine düştüğü zaman utanır ve sorar:"Ben bir hilekar mıyım?" Çünkü o harcanmak ister.
Ben o adamı severim ki; ruhu dolup taşmıştır, öyle ki kendisini unutmuştur ve her şey onun içindedir. Böylece her şey ona ölüm getirir.
Ben o adamı severim ki; ruhu ve kalbi özgürdür. Böylece kafası yalnız kalbinin kabıdır, ama kalbi onu yok olmaya sürükler.