R’
@ruhumunpenceresi
‘𝒲𝑜𝓇𝒹𝓈, 𝓉𝒽𝑒𝓎 𝒶𝓁𝓌𝒶𝓎𝓈 𝓌𝒾𝓃, 𝒷𝓊𝓉 𝐼 𝓀𝓃𝑜𝓌 𝐼'𝓁𝓁 𝓁𝑜𝓈𝑒’
11 January
60 reader point
Joined on January 2018
Okuma Hedefleri
“Kitaplar unutmaktan korktuğumuz bir sürü şeyi depoladığımız kapların bir türüydü yalnızca. Hiç sihirli bir tarafları yok. Sihir sadece kitapların söylediklerinde, evrenin parçalarını nasıl dikerek bizim için giysi haline getirdiklerinde.”
Sayfa 105
“Kötülük,” dedi Simyacı, “insanın ağzından giren şeyde değildir. Kötülük oradan çıkandadır.”
“Elveda diyecek kadar cesursan, hayat seni yeni bir merhaba ile ödüllendirir.”
Reader Follow Recommendations
“Ve bütün dünyayı kucaklayamayacak kadar küçük biri olduğum için, sahip olduğum az bir şeyi her zaman korumaya çalışacağım.”
“-Öyleyse neden yüreğimi dinlemek zorundayım?
" -Çünkü onu susturmayı hiçbir zaman başaramazsın. "
“Çünkü hayat yalnızca yaptıklarımızdan değil yapmadıklarımızdan da oluşur. Ve yaşadığımız her an … bir çeşit dönemeçtir."
"insanlar şehir gibiydi. Bazı kötü yönleri var diye bütün şehirden nefret etmezdiniz. Sevmediğiniz yanları, birkaç tane tehlikeli ara sokağı ve mahallesi olabilirdi ama bir şehri yaşanır kılan şey iyi yönleriydi."
"Güzel ve hüzünlüsün," dedim sonunda ona bakmadan. "Tıpkı gözlerin gibi. Küçük bir çocukken işitip tekrar duyana kadar unuttuğum bir şarkısın.”
Sayfa 210
”içimin bir zamanlar ne kadar ölü olduğunu asla bilmediler, şimdi de nasıl çiçek açtığımı asla anlamayacaklar.”
Ne için yaşayacağız? Eğer hiçbir amaç yoksa, eğer yaşam, sırf yaşamış olalım diye bize verilmiş bir şeyse yaşamanın gereği yoktur.
"İçimde bir kuşku. Kocaman. İnsanların eline bakmak fena. Her laftan bir mana sezmeye çalışmak. Akıllarından geçeni okumaya çabalamak. Herkesi memnun etmeye çalışmak. Her gün ezilip büzülmek.
''geçecek,'' diyorum. ''moralini bozma, dik dur.''
Ancak bir kere insan kendine inanmıyorsa, faydası olmuyor telkinlerin."
Bak milena, ‘en çok seni seviyorum’ diyorum, ama gerçek sevgi bu değil belki, ‘sen bir bıçaksın, ben de durmadan içimi deşiyorum o bıçakla’ dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki.
Seni bu satırlara gizliyorum. Gün gelip okusan bile bu bana yazılmıştır demeyeceksin aklının ucundan bile geçmeyecek belki... Ama ben biliyor olacağım, seni hem bu satırlara hem de aklımın ücra bir yerine gizledim. Mutlu olup mutlu kalman dileğimle...
Çünkü küçükken insanlar sizi dünyayla her gün yeniden tanıştırmaya isteklidirler. Bir şeyi yanlış anlarsanız, düzeltirler. Boşluk varsa, sizin için doldururlar. Yaşamla ilgili çok fazla şey bilmeniz beklenmez.
Öyle anılara ev sahipliği yapıyorsun ki, hafızan bile işlevini bırakıp seni terk ediyor.
Herkesin ne olursa olsun hayatta kalmak için savaşım verdiği bir dünyada, ölmeye karar verenleri anlamak kolay mı?
Vurdun, acısı daha geçmedi,
Biliyorum, geçecek.
Ama öyle ağır konuştun ki ardından.
O, gittikçe gerçek.
Gelmem dediğime bakma.
Eğer geliyorsam,
Eğer gideceksem...
Bırakma.
Adının üstüne
Anılar koyma.
Sen mezar değilsin.
Anılar
Adının ardından gelsin.
Sen duvar değilsin.
O merdivenleri bir çıkışım vardı,
Sanki aranızdan kaçıyordum.
Sahip olduğun güzelliği bu dünyada her şeyden önce sen inşa etmiştin, seni alelade yapmayan da buydu.
Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
Siz yoktunuz.
Bir kelimeye Bin anlam yüklediğim zaman Sana sesleneceğim