Hayat bu işte; hiç bitmeyecekmiş gibi düşünülen, yaşanan o yoğun duygular, bir süre sonra insafsız zamanın gadrine uğrayarak sadece birer anı, giderek soluklaşan, silikleşen birer deneyim olarak kalıyor.
helbestvanên nû ji min re derketin,,
Zor zamanlarda, yani yaşamın neredeyse her evresinde hep orada olan şiir yine bana eşlik ediyor. Raflardaki şair dostlarına bakıyorum. Kavafiler mi? Seferis mi, Ritsos mu? Bir Fransız şairi, Perse, Valery, Char? Yoksa bir Rus mu, Mandelstam, Pasternak, Ahtmatova mı? İrlandalı Yeats mi? Belki de Milozs ya da Neruda? Yanıma gelecek modern bir şair olmalı, doğrudan ruhuna, mevcut ruh halime hitap etmeye devam ediyor. Gözüm Ekelöf'e takılıyor, tam da bu tür dondurucu kurt kanunu zamanların edebi sesi olan İsveçli şair Gunnar Ekelöfün tüm şiirlerinin toplandığı zenginliklere uzanıyorum.
Dış dünya beni çağırıyor, çaresiz, gitmeyelim.
Sayfa 25
Birinin ahıreti için ağlamak ve ona dua etmek kutsaldır. Ağladıkça gönul semasından kara bulutlar dağılır ve gökkuşağı açar ve o gönlun semasından ruhun vadilerine rahmet sağanak şeklinde yağar. Güller ve gülşenler biter. Zira insan ağladıkça insanlaşır ve şefkat ettikçe bılgeleşir. Gözyaşının, tövbe ile birlikte bir hikâyesi vardır. Bır zaman ülkelerden birinde zalim bir hükümdar ve onun icraatlarını destekleyen, parayı önemseyen ve haramlara ve eğlencelere duşkun olan bir halk varmış. Yüksek evleri ve dağa doğru kurulmuş şehirleri varmış. Bir gün çok büyük bir yangın çıkar ve tüm şehir bu yangının sınırları içerisinde kalır. Yapılan tüm girişimler ve yangını söndürme çabaları netice vermez. Ateşe ne kadar sondurmek için su dökülse ateş benzin dökülmüş gibi daha da coşmaktadır.
Sayfa 71Kitabı okudu
Dünya, neresinden bakarsam bakayım, hangi karesini yeniden yaşarsam yaşayayım, hep bir cehennem olarak karşıma çıkıyordu."
Acının ve hüznün göz yaşları onun sürme çekilmiş parlak siyah gözlerine çok yakışıyordu...
Sayfa 341Kitabı okudu
Dış dünya, totaliter ideolojisinin rehberliğinde, durmadan diktiği heykeller, büstler, anıtlar ve yapılarla yeni ve yalan bir hafıza yaratmaya çalışırken, benim cennetim olan söz ve anlatı dünyası, tüm tevazusu, sadeliği ve maddi yoksulluğuyla, insanlığın doğal gelenekleriyle, binlerce yıllık bir hayatın zengin ve renkli hafızasını korumaya çalışıyordu.
Sayfa 119Kitabı okuyor