Tarih Felsefesi Üzerine Dersler/ Hegel
Ruh’un doğası, onun tam zıddı olan Madde’ye bakılarak anlaşılabilir. Diğer yandan, Madde’nin özü Çekim olduğu için, Ruh’un özünün Özgürlük olduğunu iddia edebiliriz. (…) Madde kendi dışında bir öze sahiptir fakat ruh kendi içinde bir varoluş barındırır. İşte bu, tam olarak Özgürlük’tür. Çünkü eğer bir şeye bağlıysam ve varlığım benim dışımda bir şeye atfediliyorsa, dışsal şeylerden bağımsız olarak var olamam. Aksine, varlığım kendime bağlı olunca özgür olurum. Ruhun varlığının bu kendi kendine yetme durumu, kişinin kendi varlığına dair özbilinçliliğinden başka bir şey değildir.
ÖLÜMDEN SONRA
Ben kısa bir süre önce öldüm. Dün öldüm. Dün, sizin için on yıl demek. Benim için ise birkaç saat. Ölüm, zamanda ve mekanda değiştirilemeyendir. Yalnız ve yalnız ölüm, herhangi bir şeyle çelişmez, ne hiçliğin, ne de başka bir şeyin karşıtıdır. Hayatın da, hiçliğin de var olmadığı bir yerdir. Benden doğan her şey, bizatihi benim dönüşümümdür.
Sayfa 119Kitabı okudu
Rûh..
“Yücel biraz Profesör, hayati olayların karmaşıklığını düşün, bunları destekleyen ve mümkün kılan ruhun kendisidir. Dünyada ruhtan daha mükemmel ne varki? Ruh kan içinde gezinir, gizemli ve manevi sıvıların arasında dolaşır. Güzelliği göz kamaştırıcıdır.”
Sayfa 262Kitabı okudu
"Kaybettiğimiz kişilerin ruhlarının, daha ilkel bir varlığın, bir hayvanın, bitkinin veya cansız nesnenin içinde tutsak olduğu yolundaki Kelt inancını çok makul bulurum; bu ruhları gerçekten de kaybetmişizdir, ta ki, birçokları için hiç yaşanmayan bir gün, ruhun hapsolduğu ağacın yanından geçinceye, ruhu barındıran nesneyi tesadüfen ele geçirinceye kadar. O zaman ruh irkilip ürperir, bizi çağırır ve onu tanıdığımız anda büyü bozulur. Bizim tarafımızdan kurtarılan ruh ölümü yener ve bizimle birlikte yaşamaya başlar tekrar.”
Sayfa 46 - Yky
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum. Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Karanlığı gördüm, korktum. Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi… Ağladım.
Yaşamayı öğrendim. Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu; aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.
Zamanı öğrendim. Yarıştım
Ralph Waldo Emerson/ Evrensel Ruh
Tek bir ruh vardır.
Dünyayla ilgilidir.
Sanat buradan neşet eder.
Bilim yöntemi burada keşfeder.
Edebiyat bunun kaydıdır.
Din bunun ilham ettiği saygı duygusudur.
Ahlak insan yaşamında resmedilen ruhtur.
Toplum bireylerin bu ruhu birbirinin içinde bulmasıdır.
Ticaret ruhun doğada çalışarak keşfedilmesidir.
Siyaset ruhun güçte tezahür eden faaliyetidir.
Terbiye ruhun sessiz ve dolaylı ifadesidir.
Yunanlılar için "persona" sözcüğü "maske" ile eşanlamlıydı. Persona, ruhun herhangi bir yaşam için misafir olduğu bir bedeni kullanma biçimi için uygun bir terimdir. Yeni bir bedende bedenlendiğimizde, ruhun karakteri bir persona oluşturacak şekilde misafir olduğu bedenin tabiatıyla birleşir. Beden ruhun dışsal anlamda kendini göstermesidir, ruh Benliğimizin bütünüyle vücut bulması anlamına gelmez. Yeryüzüne gelen ruhlar kendilerini bir dünya sahnesindeki maskeli oyuncular olarak düşünürler. Shakespeare'ın Macbeth'inde kral ölüme hazırlanırken bize şöyle der: "Hayat yürüyen bir gölgeden, sahnede kasılarak yürüyen ve sahneye çıkma saati için endişelenen kötü bir oyuncudan başka bir şey değildir." Bu ünlü dize bize ruhların bazı açılardan yeryüzündeki yaşamları hakkında hissettiklerini anlatır, oyun bir kez başladıktan sonra pek çoğumuz bir oyunun içinde olduğumuzu bilmeyiz, ta ki bitene dek, bunun nedeni çeşitli hafıza kaybı bloklarıdır.
Sayfa 248Kitabı okudu
