Rollo May kendi kendisine "Yirminci yüzyıl insanının temel sorunu nedir? diye sorar ve cevap verir:" Boşluk." İnsanlar neyi istediklerini veya neyi hissettiklerini bilmemektedirler. Arzu ve isteklerini bir kesinlik halinde yaşamadıkları için, kararsızlıktan ve özerklik yoksunluğundan yakınmaktadırlar. Aile ve aşk ilişkileri bozulmuştur, ama en başta, ilişki içinde oldukları kişiyi de içlerindeki boşluğu gidermeye matuf olarak benimsedikleri için, kişi o boşluğu doldurmadığında endişe ve öfkeye kapılırlar.
Gerçek şu ki insanın insana duyduğu kalbi yakınlık ve ihtiyaç karşılık bulamazsa , yalnızlığa tahammül kapasiteleri en yüksek kişiler haline dönüşmeleri mümkündür...
Kültür bazı özellikler için sosyal tolerans seviyesini artırırken , bazıları için azaltır.
Eski hayatın yaşanmışlığını yeni hayatın hayalî belirler.
Yeni bir dünya yeni bir kavrayışı yeni bir yaşam eskisi yok olmadan gerçekleşmeyecektir zirâ..
"Eğer ölmeyeceğimizi bilseydik, gerçekten tutkuyla sevebilir miydik?"
Zulüm endişesinin doğurduğu çaresizlik duygusu ,idealizasyon sürecini tersine çevirir, grubun muhteşem benliğinin kırılganlığını açığa çıkarır.
Bir KALP atışın.... içinde bin derman bin muhteşem güç ....
Kalp sahibi olmak kim olduğunu teşhis etmek ve hatırlayabilmektir...
Ancak başkası/ öteki tarafından tanınmalıdır ki, insan hem kendisi,hem de başkaları için gerçekten insan olur .
Kalbimiz bedenimizin bir parçası olduğu gibi kimliğimizi toplumsal belleğimizi şekillendirdiği anlamına da gelir .