2. DÜNYA SAVAŞININ GÖRÜNMEYENLERİ
2015 Nobel Edebiyat Ödülü'nün sahibi Svetlana Aleksiyeviç'in ilk eseri ve kurduğu türün ilk örneği sayılan Kadın Yok Savaşın Yüzünde, II. Dünya Savaşı'nın kadınlar 'cephesinde' nasıl yaşandığını belgeleyen çok güçlü bir sözlü tarih çalışması… İsveç Akademisi, Svetlana Aleksiyeviç'e Nobel Ödülü verdiğinde yazarın
Canlı olmak ne demektir arayışı
Carl Zimmer, belki de düşünen insanın varoluşundan bu yana kafa yorduğu en temel sorulardan birini ele alıyor. Hayat nedir? Cevap ciddi şekilde bilimsel yöntemlerle yanıt arayışına gidildiğinde pek ulaşılması mümkün görünmüyor. Bu münasebetle olsa gerek Zimmer kitabının adını "Yaşamın Kıyısında" koymuş. Eserini 4 ana başlık altında
Sözler vardır, bırakıp gitmezler asla...
Cenap şahabettin, unutulmaz sözlerle donatılmış bir kitapla karşımıza çıkıyor. İçerikteki istisnasız tüm sözler, okuyucuyu bir yerden yakalamayı başarıyor ve bu da kitabın kalitesini ortaya koyuyor...
'Tiryaki sözleri'nde yazar hayatın her noktasına dokunmayı başarmış. Her konuyla ilgili bir söz bulmak mümkün, adeta sözler külliyatı
Az
Hakan Günday romanında değilseniz hayat sizin için gökkuşağı saçıp, pozitiflik sı*maktan çok uzak değildir.
Dünya üzerindeki tüm orospu çocukluklarını kaleme almaya ant içmiş biri var satır arkasında. Kinyas ve Kayra'da fark ettim bunu.
Biçilmiş kaderlerin olasılıkları belirlenirken atılan zar, tanrının zarı kadar hileli; yazarüstü tesadüflerle, rastlantılarla dizilmiş olmasının yanısıra zarı atan el bile belirgin fakat hiçbir çekince, tereddüt yok. Büyük resmi çarçabuk görebilmeniz için insanoğlunun sıkıştırılmış tüm nefret ve hıncı, riyakarlıkları, bir uğurda geberenleri veya tersini, bir başkasının zihnine erişim için verilen bir çift organdan arkasına uzanamadığı için pislik çukuruna sürüklenişi, tüm bunların hepsini ortalıkta, alabildiğine apaçık bırakılmış. Kapalı kapılar görünmez, labirentler kuşbakışı seyredilebilir..
Kendilerine sıra gelmeden hayatlarını, ceplerinde taşıdıkları günleri ve yılları uçurumda sallayan; başına gelenlerden ötürü yakasını yapışacağı kimse olmayınca kendi topuğuna sıkan (belki içsel bir nefret, ölüm-kalım arasındaki psikolojik ve fiziksel zıtlıktan ötürü. Ruhun ölmek isterse, bedenin izin vermez -bir süreliğine-) karakterlerin satır aralarında ve bölüm sonlarında az da olsa gülümsemelerine mahal vermeden yol alırken kelimeler arasında iğrenme ve mide bulantısı yanında “bunlar bu dünyadaysa ben yokum” söylemleriyle sayfalar sırayla süzülebilir zihninizde.
SPOILER
Yine de mutlu son var ama. Yazarlar ve senaristlerin ara sıra çiğnenen kaidelerinden: ana karakterlerin son noktası her zaman mutlu bitmeli.
SPOILER
Gerçekleri aydınlatma mücadelesine hazır olun.
Diğer kitap incelemelerimden farklı olarak incelemeye spoilerle başlayıp en son kısımda kısa bir değerlendirme yaptım. Spoiler almak istemeden kitap hakkında bilgi almak isteyen en sonda ‘değerlendirmem’ bölümüne bakabilir.
… SPOİLER…
• Amerigo
Bu ilk bölümde kitabın geneliyle ilgili açıklama yapılıyor. İleriki bölümlerde hangi konulara
Dorian Gray'in Portresi'nin son zamanlarda okuduğum kitapların içinde beni en çok etkileyen kitap olduğunu söyleyerek başlamak istiyorum. Bu romanda en çok sevdiğim şey salt bir olayı aktarma kaygısından ziyade barındırdığı felsefi alt yapı oldu. Romanın birçok yerinde bir mesaj, bir düşünceyi dile getirme durumu göze çarpıyordu ve bol bol cümlelerin altını çizdiğim bir kitaptı. Her ne kadar kendisinden nefret etsem de Lord Henry'nin birçok konuşması üzerinde durup düşünmemek elde değildi. İnsan doğası üzerine iyi tespitler mevcuttu bu konuşmalarda. Konusundan kısaca bahsedecek olursam da ressam Basil, Dorian'ın güzelliğine, etkileyiciliğine hayran olur. Dorian'ın daha sonraları "bir hüznün resmi gibi, kalpsiz bir yüz" diyeceği portreyi yapar. Bu esnada evinde bulunan arkadaşı Lord Henry Wotton ile Dorian tanışırlar. Lord Henry, Dorian'ı kendi fikirleri ile adeta zehirler. Dorian gençliğinin, etkileyiciliğinin bir gün geçip gideceği düşüncesiyle farkında bile olmadığı bir dilekte bulunur ve olaylar bu şekilde gelişir. Kısacası saf ve masum birinin kötülükten beslenen, arzularıyla hareket eden birisine dönüşmesinin hikayesi bu. Oscar Wilde'ın deyimiyle de "bir ruhun hikayesi." Mutlaka okuyun diyerek incelememi bitirirken kitaptan bir alıntı yapmak istiyorum:
"İnsanın kendini suçlamasının keyif veren bir yanı vardır. Kendi kendimizi suçladığımız zaman başka birinin bizi suçlamaya hakkı olmadığını düşünürüz. İnsanın ruhunu suçluluk duygusundan arındıran şey itiraf etme eyleminin kendisidir; günahı çıkartan rahip değil."
