Şimdi dünya herkesten yapılmış bir gönül yorgunluğu..
Şimdi dünya soğuk..
İnsan büyüdükçe bir bir ayrılıyormuş sevdiklerinden..
İnsan güzellikten önce korkuyu görüyormuş..
Şimdi dünya eşiklerde bir salkım gözyaşı..
Kimse odalara sığmıyor..
Yollar bir yalnızlık ıslığı..
Hayatımda ilk defa ne hissettiğimi ifade edemiyorum. Nasıl olduğumu ya da ne düşündüğümü. Elimi kolumu bağladı olanlar, tek yapabildiğim dehşet içinde durmak..
"Sonra yavaş yavaş mantığım değişti.Hatta dünyaya bakışım,eşyayı görüşüm,insanları anlayışım değişti.Fakat bunlar bir günde olmadı.Hatta çok güçlükle ve adım adım oldu.Hatta çok defa bana rağmen oldu.Fakat oldu..."