. . . PUSLU KITALAR ATLASI . . .
Hayal mi gerçek?
Gerçek mi hayal?
İkisi de mi gerçek?
İkisi de mi hayal? . . .
Hem gerçeği hem hayali muallakta bırakan bir obsesif şüphenin romanı:
Puslu Kıtalar Atlası
Eflâtunî bir girdap içinde büyük daireler çize çize derinlere doğru efsunlanmış ve yarı-anestezik bir halde duhul ederken birden son sayfaya gelmemle birlikte geceyarısının bir kör
“Bence bu aşk denen şeyin son derece yıkıcı bir tabiatı var. Bir insana, bir ideale ya da bir ülkeye duyulan aşk; hepsi aynı.”
Sayfa 324 - PegasusKitabı okudu
Bazen olur öyle..
“Uzun zaman önce, insanın güvenebileceği tek kişinin kendisi olduğunu öğrenmiş olmasına rağmen, nedense onun farklı olduğunu düşünmüş, aralarında bir bağ olduğuna inanmıştı.”
Sayfa 177 - PegasusKitabı okudu
Bir gün tüm ‘İzm’lerden kurtulduğumuzda belki
“Bizim geleceğe ait tek umudumuz, bir insanın başka bir ten rengine sahip olmasının ya da başka bir dili konuşmasının, onu bizim düşmanımız yapmayacağını çocuklarımıza öğretebilmek.”
Sayfa 91 - PegasusKitabı okudu
Kim korkar ki?
Karanlık, herkese saklanacak ve sığınacak bir bağışlıyordu.
Sayfa 97 - PegasusKitabı okudu
Bu , Rus Cariye Aleksandra ile Cafer'in ilk sırriydi. Daha pek çok sırları olacaktı. Bu sırların karşılığında bir de Kara Cafer'in haremde korkulan bir itibarı ve bir köşeye koyduğu küçük bir dünyalığı.
Sayfa 13Kitabı okudu
Bela geliyorum demez işte :)
Gerçek silahlarıysa gözleriydi. Engel olmayı başaramazsanız,
Bakışlarıyla kalplerinizi paramparça edebilirlerdi..
Sayfa 41 - PegasusKitabı okudu
Doğrudur. Bizde zor zamanlar yaşıyoruz
Ölmek de yaşam kadar olağan hale geldi.
Açlık ve kıtlık her yanımızı sardı.
Sayfa 30 - PegasusKitabı okudu
Saray Cariye ve Kulların karakterleri
“Arnavut’tan edep ve vekar, Kürtten sadakat ummamalıdır.”
Rus olan cariyenin ruspî olmaması…kazaklar aşırı sarhoştur; zenciler şaraba ve bozaya düşkündür. Bosnalı ve Hırvatlar uzun boylu olur, sâde-dil insanlardır; aralarında edep ve haya sahibi doğrular çoktur. Frenklerden akıllı ve tahsilli olanlar naziktir. İyi giyinmesi be yürümesini bilir. Gürcüler, çoğu kötü bir zümredir, ne giyse pis olur. Macarlar, temizlik ve hizmette çeviktir, bazısının hıyaneti ve efendisine karşı cinayeti görülmüştür. Çerkes ve Abazaların, güzellik, edep ve yiğitlikte, göz Kaş’ta letâfetleri vardır. Ama akıl kısalığından efendilerine karşı gelmişlerdir. Arap ve Acem “mahbûb ve mahbûbelerinde” zerâfet vardır, fakat haşîn ve münafıktırtırlar.
“Hâsılı, merdüm-i Rûmî yegdür.” Eflak, Erdel ve Boğdanlılar yaradılışta birbirine yakındır; Macar ve Hırvatlar’a göre ahlâkları kötüdür. Habeşlilere gelince, alıngandır. Rum-ili ve Tuna-boylular 20 yıl gençliğini korur.
Sayfa 262 - İş Bankası Kültür Yayınları 4. BaskıKitabı okudu
