"Hangi gerçek, hangi yalan karşılar bizi?" diyerek söze başlayacağım bir Sadık Hidayet hikayesinden bahsedeceğim size.
Karanlık hikayeleri seviyorum. Soyutsal pembe tablolar çizen kitaplardan öte, saf gerçeklikte can acıtan hikayeler her zaman ilgimi çekmiştir.
Kitap acı hikayesi olarak başladığını ilk cümlesinden belli ediyor ve sonuna kadar sizi ilgiyle bu durumun içine itina ile sokuyor. Hikayemiz yoğun bir ortam tasviriyle başlıyor, gerçeklikle düş arasında gidip geliyorsunuz. Bir aşkın, tek gözden başka şekilde gözükmesi gibi bir durumun tasviri ile karşı karşıyayız. Çok zor bir kurgunun içinden başarı ile çıkabilmiş Hidayet, zaten bu özelliği ile İran klasikleri arasında yer aldırabilmiş hikayesini.
Karakterimizin düşünceleri ve yaşadıkları, çok sesin tek vücutta vuku bulmuş hali gibi. Takip etmek bir yandan zorlaşırken sonuna doğru kurgunun bağlanması ile her şey daha da netleşiyor.
Tavsiyem ara vermeden tek günde bitirmeniz, yoksa tekrar tekrar başa dönmeniz gerekebilir, bir pazar günü 2-3 saatiniz varsa o gün başlayıp bitirmeniz en güzel seçim olacaktır.
YKY Yayınları, Çeviriye laf söylemek imkansız, zira Behçet Necatigil imzası taşıyor.
Rus Edebiyatına yapılan amborgaya inat Rus edebiyatı okuma konusunda ısrarcıyım. Tolstoy, Dostyevski, Anton Çehov, Puşkin, Gorki, Gogol gibi Klasiklerin omurgasını oluşturan yazarlar her zaman baştacıdir. Kültüre yapılan baskı kabul edilemez! Efendi ile Uşağı eserine dönecek olursam. Tolstoy kış ayının en derinden hissedildiği 3 farklı öyküsüyle karşımızda. İlk öykü kitaba ismi veren "Efendi ile Uşağı", ikinicisi ''Üç ölüm'' ve son olarak üçüncü öykü Çilekler.. Kurgudan ziyade anlatımı tamamen gerçekçi bir anlatım ve bunun yanında olağanüstü bir şekil verme ustalığı da takdire şayan. İlk öykü diğerlerine nazaran geniş bir yelpazeye sahip. Para hırsı ve bunun bedelinin en dokunaklı hali ve bir insanlık dersi.. akıl ve mantığın tutulduğu bu noktada yaşanan psikolojik sonuçlar.. merakla ve bir solukta okunan bu eseri sizinde ikuma serüveninize eklemenizi isterim.
Tıpkı edebiyat dünyasında geç tanındığı gibi benim de geç tanıdığım yazarın "Mutlu Moskova" adlı romanı Türkçe'ye çevrilmiş eserlerinden okuduğum en sonuncusuydu.
Rusya'nın en tartışmalı dönemi olan Stalin iktidarında Rus toplumunun genel görüntüsünü ve sosyalist yönetim biçiminin ince eleştirisini sıradan insanların yaşamından kesitlerle veren bu güzel romanı başta Rus klasiklerini seven okurlar olmak üzere tüm kitap dostlarına tavsiye ediyorum.
David Herbert Lawrence'ın Can Yayınları Lacivert Klasikler Serisinde yer almış iki hikayeden oluşan kitabı.
D. H. Lawrence'ın henüz başka kitabını okumadığım için yazar ile ilgili pek yorum yapamayacağım. Sadece bu kitaptan anladığım kadarıyla edebi açıdan süslü bir dili var ve olayları akıcı bir şekilde anlatıyor.
Kitaptaki hikayelerin ikisi de kötü evililik teması üzerinde dönüyor bence.
Kiaptaki ilk hikaye "iki mavi kuş". Bir aşk üçgeni var diyebiliriz burada. Kocasının sekreterini kendine rakip olarak gören bir kadının hikayesi anlatılıyor. Adam yazar olduğu ve sekreter bir yazman olarak iş gördüğü için ikisi çok fazla vakit geçiriyorlar. Dahası karı koca birbirlerinden çok uzakta yaşıyorlar ve belli zamanlarda buluşuyorlar sadece. Sonra kadın sekreter ile çok fazla vakit geçirmesinden hoşlanmamaya başlıyor filan... Diğer hikayede de benzer bir şekilde uzakta kalan karı koca vardı ama bence "Güneş" isimli bu ikinci hikaye ilkine göre daha başarılıydı. Edebi olarak okuması daha keyifli bir hikayeydi. Kadının ruh halini hissedebiliyorsunuz. Epey cinsel öğe içeren bir kitaptı, bu tarz içerikler hoşunuza gitmiyorsa tavsiye etmem.
Üzgünüm Andre Gide
Bu kitabı henüz okumadıysanız, bir süre daha beklemeniz yerinde olacaktır. Nobel ödüllü bir yazar, diyerek merak edip okumak isteyeceksiniz ama;
Kimi eleştirmenlere göre yazarın kurgusundaki eksikliklerden midir? ,
İçine çeken bir olay örgüsü yerine, yer yer serpiştirilmiş bazı edebi söylevlerle ahengini sağlanmaya çalışılmasından mıdır?,
Bilmem ama bana, okunuşu zor ve sonunda akılda kalan pek fazla şey bırakmayan bir kitap gibi geldi.
Nobel ödüllü bir yazarın kitabına kötü diyecek cüreti kendimde bulamam ama; elinizde henüz okumadığınız dünya klasikleri varken, ya da Fransız, Alman, Rus vs. edebiyatlarını halletmeden okunmaması gereken bir kitap gibi duruyor.
İlkbahar selleri sanırım insanın gençlik aşklarına vurgu yapmak adına kitab'a isim olmuş. Kahramanımız 22 yaşındadır, tesadüf eseri bulunduğu bir ortam onun hayatına damga vurur. Nişanlı bir kıza aşık olur ve kız nişanlısından ayrılıp onunla nişanlanır, evlilik drohaması yoktur. Dolayısı ile kahramanımız Rusya' daki arazisini satıp Evliliği için kullanacaktır. Arazisini satacağı kişi çocukluk arkadaşının eşidir. Garip bir evliliği olan arkadaşının eşi kahramanımız ile yalnız kalıp onu bir örümcek edası ile ağına düşürüp kendine aşık eder. Ve peşinden onu kendi gittiği şehre sürükler. Kahramanımız nişanlısını unutur. Aradan geçen 30 yılın sonrasında durumu gözler önüne serilir, eski nişanlı aklına gelir, evlenip Amerika'ya yerleştiğini ve çok mutlu olduğunu öğrenir. Kendisi ise hiç evlenmemiş ve yalnız kalmıştır. Gençlik çiçeklerin açtığı ve çiçeklerin kısa süreli dalda kalıp çıkan ilk rüzgarla savurulduğu bahar mevsimi gibidir. Kahramanımızda her çiçekten bal alayım derken kovandan da olmuş.
Şöyle bir yorumlara baktım, Avrupalı ve Rus halklarını çok iyi analiz etmiş diyorlar. Ortada bir kadın ve bir erkek varsa karakter heryerde aynı. Ticaret söz konusu isede aynıdır. Onların günlük rutin hayatları o dönem tüm klasiklerde aynı heryerden misafirliğe gelen insanlar, saatlerce masa başı sohbetler, konserler tiyatrolar aldatan aldanan eşler. Fakir halk.
Bu yüzden bu tarz yorumlara bir elma
