İntihar eden yazar ve şairler (1) Nilgün Marmara..
Nilgün Marmara: 27 yaşında aramızdan ayrıldı...
İntihardan çok sık söz ederdi...
Zaten tez konusu intihar ederek yaşamına son veren Amerikalı şair Sylvia Plath’dı
Nilgün Marmara’nın Kızıltoprak’ta, denize ters yönde, bir çığlık bile atmadan kendini 6. kattan aşağı bırakması üzerine ben ne söyliyebilirim ki....
13 Ekim 1987 Salı
Sevgilim
Her gün kötücül bir düşü kurmak ve onu taşımak artık kılgıyı gerektiriyor. Sana böyle bir yük bırakmak istemezdim ama sen akıllı ve güçlüsün, çabuk unutursun.
Bu durumdan kimse kimseyi ya da kendini suçlu, sorumlu saymasın, çünkü suç yok. Yalnızca ırmağın akışına bir müdahele söz konusu!
Her anın niye’sini sorgulayan bir varlığın saygısızlığını yok etmek için kararlaştırılmış bir eylem bu! Çocukluğun kendini saf bir akışına bırakması ne güzeldi. Yiten bu işte! Bu tükenişle hiçbir yeni yaşama başlanamaz, bu nedenle tüm sevdiklerime elveda diyorum. Ben’i bağışlayın! Bunu en çok annemden, babamdan ve Kağan senden diliyorum. Dostlarımdan da!
Nilgün Marmara Önal
Seni hep sevdim Kağan!
Hoşçakalın!
1 Cenaze töreni istemiyorum, mümkünse yakınız lütfen!
2 Kuşlar ölünceye kadar iyi bakınız onlara.
3 Sahneden çekilirken yaşamıma karışmış herkesi selamlıyorum.
4 Kağan arzu ederse ileride, daktiloya çekilmiş şiirleri bastırabilirsin”
"Kırılmış kanatlar, incinmiş kalpler,kaybolmuş ruhlar ,söylesene siyah kuğu sen buradasın diye mi yağmur yağıyor yoksa bulutlarda mi bize ağlıyor?"
NAZlM HİKMET
Resimlerdeki kuşlar gibi el sallamıyor sana dostlar
Hâlâ tepeden tırnağa kavga, hasret ve ümitten ibaret
Ve hâlâ başı bulutlarda bir çınar gibi esenliyorlar
Yanımızda değil, yanan kanımızdasın ey nâzım hikmet
Ahmet Telli / Hüznün İsyan Olur
Günaydın
SON KUŞLAR / SAİT FAİK ABASIYANIK
Yüreğimde küçük bir serçe ürkekliğinde sevdan. Dokunsam uçup gideceksen, bıraksam kaçacak. Pır pır eden yüreğim mi, yüreğime hapsolmuş küçük serçe mi bilmiyorum.
Kuşlar uçuyor üzerimden, ben kuşlar oluyorum. Özgür oluyorum alabildiğine, hapsolmuş oluyorum çaresizce. Bir tabak yeme üşüşen güvercin sürüsünden biri oluyorum itiş kakış, kafeste bülbül oluyorum.
Uzak diyarlara göç ediyorum mevsim dönerken, bir ağaç kavuğunda ömür tüketiyorum. Sürekli çekingen sürekli kaçmaya hazırım. Korkuyorum tetikteyim. Havalanıp giderken geride bıraktığım korkum oluyor, güvende hissediyorum.
Yüreğimde küçük bir serçe ürkekliğinde sevdan. Ben ne zaman yüreğime değmek istesem korkuyorum. Kaçacağımdan korkuyorum, kaçacağından korkuyorum. Güvende hissetmek için iç güdüsüne güvenen kuşlar gibi, her korktuğumda gidiyorum.
“Kuşlar kuşların yanına, yapraklar
Yaprakların yanına
Hiçbir şey yalnız kalmıyor
İnsandan başka dünyada.”
Edip Cansever