Ben ölsem be anacığım
Nem var ki sana kalacak.
Ceketimi kasap alacak,
Pardösümü bakkal
Borcuma mahsuben...
Ya aşklarım
Ya şiirlerim n'olacak
Ya sen ele güne karşı
Nasıl bakacaksın insan yüzüne.
Hülâsa anacığım
Ne ambarda darım
Ne evde karım var.
Çıplak doğurdun beni
Çıplak gideceğim...
(Yeni Zonguldak, 15.04.1942)
Tanrım
Açamadık içimizi
Artık buluşmak mahşere kaldı
Ne yelken,ne gemi var limanda
Kaçmak bir uzun sefere kaldı
Mercan bir sahildeymiş gemiler
Bulmak kasvetli günlere kaldı
Tarihin hemen her devrinde en güzel sanat eserlerini biz dikmiş olabiliriz. Fakat bunların bence hiçbir kıymeti yoktur. Yeter ki biz kendi öz sanat eserlerini baltalayan insanoğlunun feci vaziyetinden kurtulmuş olalım.