Dert ortaklığı, kendi derdine derman bulamayanların kurduğu kooperatif! Umudu bir diğerinin umutsuzluğundan devşirmeye çalışan ortak şuursuzluk! Hiçkimse bir diğerinin derdine ortak olmaz. Mutlaka sinsi bir kıvraklığın dilinin altına yerleşmiş, hastalığa bandırılmış koşullar vardır. Bu koşullar karşılık bulmadığında “ ben elimden geleni yaptım” cümlesi kanat çırpmaya başlar! Aynı genin ortakları bile bu kılcallara sinmiş yalanın bir parçasıdır. Kardeşin kardeşe döktüğü gözyaşının altında bir diğer kardeşiyle yaşadığı soruna dair taraftar toplama beklentisi vardır. İnsan kendine karşı bozguncu. Kendi eliyle yarattığı derdi bir diğerinin ruhuna sindirmeye çalışır. Diğerinde yer bulma çabasının bu çabuk karşılık buluyor zannedilen hamlesine en yoğun haliyle perçinlemek için timsah gözyaşı yetişir! Taraflar birbirinin kırışmış ruhunu ütüyle düzeltmeye güya dünden razıdır. Örf ve adet bu hezeyanın bel kemiğidir! Bütün gücünü ilkin buradan alır. Akrabalık, yoldaşlık, milli duygular....incelikle sinsilik aynı damarda gezinir.
Mehmet