Süleyman Bağdat’ta kaldığı aylar içinde, Sultan II. Mehmed’in Konstantinopolis’i aldığı sırada Müslüman veli Eyüp Ensari’nin mezarını bulmasına benzer mucizevî bir keşifte bulundu. Osmanlılar Sünnî İslam’ın dört mezhep ekolünden Hanefi mezhebini benimsemişlerdi; diğer üç ekol olan Malikî, Şafîî ve Hanbelî ise Arap eyaletlerinde Hanefîliğin yanısıra varlıklarını sürdürüyorlardı. Hanefîliğin kurucusu şeriat alimi Ebu Hanife MS 767’de Bağdat’ta ölmüştü. Süleyman onun mezarını "yeniden buldu" ve Bağdat üstündeki dini otoritesinin de ifadesi olarak mezarı tamir ettirdi ve ona bir cami ve bir misafirhane ekledi. Süleyman ayrıca ilahiyatçı ve mutasavvıf Abdülkadir Geylani’nin kabrinin üzerinde bir kubbe de yaptırarak, bu din adamına ortodoks İslam adına sahip çıktı ve Şah İsmail’in başlattığı bir camiyi tamamlattı, böylece bunu Şii değil, Sünni ibadethanesi haline getirdi.
Sayfa 115Kitabı okuyor
Takkarabe ilâRabbi’l-azameti ve’l-ceberût. Hallâk-ı âlemi’l-mülk ve’l-melekût. Abdühü’l-muktediri bi’l-kudreti’r-Rabbâniyye ve Halifetühü’l-azizi bi’l-izzeti’s-Sübhâniyye, el-ka’imü bi-emri’l-kitabi’l-meknûn. Ve icra’ ahkâmihi fî eknafı’rrub’û’l-meskûn. Mazhar-ı âyâti’ş-şer’i’l- mübîn. Râfı’-i râyâti’d-dini’l-metîn. Mâlik-i memâliki’l-âlem.
Sayfa 105Kitabı okuyor
Saray vakanüvisinin görevi olan methiye yazımının kökeni, hükümdarı destansı bir kahraman olarak betimleyen İran geleneğine dayanmaktaydı. Bu gelenek, Şah Tahmasb’ın kardeşi Elkas Mirza isyanı sırasında İstanbul’a gelen ilk saray vakanüvisi Arifi Fethullah Çelebi gibi çok usta mültecilerin çalışmalarıyla Osmanlılara ulaşmış ve saray kültürüne hakim olmuştu.
Sayfa 134Kitabı okuyor
Şeriata göre Müslüman’ın Müslüman ile savaşının kabul edilebilir tek gerekçesi diniydi, savaş ancak “ilahi yasayı uygulatmak ya da bunun ihlalini önlemek“ için yapılabilirdi; bu nedenle Osmanlı seferlerinin, düşman görülen tarafın gerçek İslam’ın yolundan saptığına ilişkin ulemadan bir fetvayla onaylanması gerekiyordu.
Sayfa 94Kitabı okuyor
Ayasofya
Osmanlılar yapının adını bile değiştirmediler, yalnızca “Hagia Sophia” yı “Ayasofya” olarak Türkçeleştirdiler.
Sayfa 48Kitabı okuyor