Borayla ayrı kaldığımız her bir saniye sadece kalbim atmıştı. Birisinin varlığıyla dolu olan kalbin yanlızca atması yetmiyordu; yaşamak için sevdiğinin yanında olması gerekiyordu , şimdi anlıyordum.Ağlayarak uyumak, rüyalarda ona kavuşmak, uyanınca yine yanında olmadığını hatırlamak, kızmak ama yanına gelse geçeceğini bilmek , yanına geleceğinin hayalini kurmaktan kaçarken saatlerdir hayal kurduğunu fark etmek ,insanı yaşarken yok ediyordu.