“Sonra dedim ki kendime,
Mutlu olmak zorundasın herşeye rağmen
Hadi başla bir yerden,
Mesela tüm mutsuzlukları yakıp
Savur küllerini rüzgara...
Büyük adımlara gerek yok,
Adımların sağlam olsun yeter ...
Hem bak önünde daha yürünmeyi bekleyen bir yol var,
Bazen düz olacak
Bazen taşlı ama sen yılma sakın...
Sor şu yüreğine sen hangi dertlerin hakkından gelmemişsin ki,
Hangi taş artık acıtabilir ki canını...
Hem sen her acıları da tatmadınmı dibine kadar
Şu saatten sonra ha bir eksik ha bir fazla...
Hadi yürü gönlünce
Rüzgarı alıp ardına düş yollara
Elbet çıkartacak bu yolun ucu bir yere
Mutluluğa varırsan şükredersin,
Boşa çıkarsa en fazla yürüdüm dersin...”