''Uçurtmalar rüzgar sayesinde değil,rüzgara karşı durdukları için dimdik yükselirler.''
Osmanlı Cumhuriyeti filminden..
"Uçurtmalar rüzgar gücü ile değil, rüzgara karşı koydukları için uçarlar."
Bazen bosluga adim attigini hisseder insan, dusmekten korkar cakilip kalir oldugu yere. Sonsuzluk onu icine cekmeye calisirken, o inadina son bir umitle tutunacak bir dal arar ya kendine. Gozlerini yumar, kulaklarini kapatir ve ciglikla karsi koyar onu sonsuzluga surukleyen ruzgara. O an hersey silinir beyninden. Ölüvermek ister oracikta. Titrer yuregi; ama asla anlayamaz o, korkudan mi yoksa yalnizliktan mi?
Emel G.
"Rüzgara karşı tükürmekten sakının."
Bir Nedeni Yok Yalnızca Öptüm
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata
Peşinde avaz çığlık bir çocuk sürüsü, deliler gibi koşan, yetişkin bir erkek. Ama umurumda bile
değil. Yüzümü kamçılayan rüzgâra karşı, dudaklanmda Pençer Vadisi kadar geniş bir tebessüm, koştum.
Koştum.
Artık ölmüş olan Jim Croce'nun o akıllıca sözlerini anımsayın: "Süpermenin pelerinini çekiştiremezsiniz, rüzgâra karşı tüküremezsiniz, o eski Maskeli Süvari'nin maskesini çıkaramazsınız."
Sayfa 45Kitabı okudu
Madde aleminin dört temeli nefslerimizin dört derecesidir. Bütün kötülüklerin kaynağı nefs-i emmaremiz ateşe, yaptığımız kötülüklerden sonra kendimizi kınayan nefs-i levvame havaya, iyi ile kötüyü ayırmamızı sağlayan nefs-i mutmainnemiz toprağa benzer.
Nefsin hangi surette sana hükmetmeye kalkarsa, o suretin eşiti olan unsuru bedenine tatbik et.
Nefsin günah olanı işleme arzusundaysa elini ateşe değdir; dayanabiliyorsan o günahı da işle.
Kendini kınamak istersen havaya ve rüzgara karşı oturup düşün.
Kötülükten iyiliğe geçmek için suyla arın ve abdest al.
Bütün kötülüklerden arındığın vakit bedenin toprak olmaya hazırdır. Çünkü ancak varlığımızı toprak ettiğimiz vakit manamızın hakikatine erebiliriz.
Uçurtmalar rüzgar sayesinde uçmazlar. Rüzgara karşı durdukları için uçarlar." (Osmanlı Cumhuriyeti
(...) Yarın ayran bile içemezsin. O, bardağı on kuruşa olan ayran. Yani bir kaşık yoğurtla bir bardak suyu karıştırıp da on kuruşa satan adamın namussuz olduğunu bile bile elinden içtiğin enayicesine bütün şehir insanlarının gözü önünde yapılan hırsızlığı, dolandırıcılığı bile bile... Değiştir mesleğini be! Dur ayrancının önünde sabahları. Yap bir güğüm ayran evde. Koy o herifin önüne kaldırıma. İki kuruştan ayran sat, sat da herif gözünü oysun. Seni parayla fukaralar tutup dövdürsün. Daha olmazsa öldürtsün.
Kestane sat bir çıkmaz sokağın başında. çürüklerini ayır ayır, sokağa at yine üç yüzden okut. Korkma ziyan etmezsin. Ama başına bela musallat olurmuş; aldırma, koru kendini. Seni tanıyan kimse senden kestane almazmış; senin gözünün önünde, giderler çürüklerini inadına başkasından alırlar da senden almazlarmış. Varsın almasınlar.
Bütün şehirle dost değilsin a! Sen başla bir defa işe, Bir haftaya kalmaz, şapkası delik, gözleri uçuk, rüzgara karşı içi yünsüz bir adamcağıza çürüklerini, pişmemişlerini dayayacaksın. Bunu yapacaksın. Yapmazsan hayatından, kestanecilikten hiçbir şey anlamayacaksın. Manav çırağını, bakkal oğlunu, tüccar katibini, gazeteci yazarını böyle yetiştiriyor. Bu şehir böyleyken, bu böyle sürüp gidecek.
