Nerde akrebin kuyruğu
Ne zaman sokacak kalbimin devrimini
Devletlerin namazını kılarım, rüzgarın Sözcüklerin, Seçerim seçerim beni çalkalayanı
Gece ve gündüzde
Hayatın merdivenlerinde
Nerde akrebin kuyruğu
Ne zaman açacağım evrenin kalbini?
Dinlenmek için uzanırım
Caddeler sağır şehir ölü
Ne zamandır gelir gözlerime çöreklenir ölüm
Toprağın derisini giyinip ve nesnelerin Ellerimde uyurum.
Dualarım, hıçkırmalarım, bedenime çektirdiğim acılar, coşup taşmalarım, bütün bunlar uçup gitmiş mi olacak bir yalana doğru… Havaya… Boşu boşuna, bir kuş cıvıltısı gibi, rüzgârda savrulan kuru yapraklar gibi!
Ağlar:
Hayır! Hayır! Birisi var her şeyin üstünde, bir yüce ruh, bir Sultan, bir baba, yüreğimin taptığı ve beni sevmesi gereken!
"Toprak söyledi: arzu köklerimde
Başlar, benimle kımıldar bütün
Sorular, göğsümdeki açlığın güzelliği
rüzgârla daha da güzelleşir."