“Zamanın akışı ağaçların ritmine uyuyordu; rüzgarın hışırtısı, kuşların şarkısı, yaprakların düşüşü… Cosimo bu seslerle büyüdü, insanlardan uzakta ama doğayla iç içe. Her mevsim, yeni bir sınav, yeni bir keşifti onun için. Ağaçlar onun dünyası, o da onların koruyucusuydu.”
Bir Şair Bir Kitap
Evlerine döndüler ve karılarına,
bir defa bile hayatlarında,
tanımadıklarını söylediler benim gibisini,
Ayrıntı Yayınları
“Çiçeklerin kokusu, dalgaların şarkısı
rüzgârın fısıltısı,
bir sana
bir de bana…”
Gün doğar, akşam olur,
Gökyüzünden bulutlar geçer,
Mazideki birinci gibi,
Yanındaki sonuncu da gider,
Garip kalırsın Dünyada.
Kimi yollarda kaybolur,
Kimi karanlıkta,
Kimi geçmişte dolaşır,
Kimi yalnızlıkta,
Yalnız bir yolcu gibi,
Garip kalırsın Dünyada.
Dünya döner, mevsimler geçer,
Anılar dolanır etrafında,
Eşin, dostun, ailen, sevgilin,
Herkes gider bir gün,
Sessizce kaybolur uzaklara.
Bir elveda şarkısı çalar,
Rüzgarın sesinde yankılanır hüzün,
Severek gelen sevgili üzerek gider,
Garip kalırsın Dünyada.
Akın Ergin
Sadece var olmayı, yeryüzünde olmayı ,sabah uyanıp akşam yatmayı, rüzgârın esmesini veya güneşin parlamasını, yağmurun usul olsun ya da bardaktan boşanınca yağmasını dünyanın en muhteşem armağanı olarak görmüştü her zaman.
Sayfa 12
Gün batarken, tepelerin ardında turuncu bir ışık süzülüyordu. Küçük bir köyde, taş duvarlı mütevazı bir evde yaşayan Bahtiyar, her akşam olduğu gibi kapısının önündeki tahta banka oturmuş, ufka