“Zaman kavramım o kadar kaybolmuştu ki saatlerce onu dinleyebilirmiş gibi hissederken sessizce kapı çaldı.”
Sayfa 33Kitabı okuyor
Kendinden söz etmek istemiyordun, ama onun kendisinden söz etmesini saatlerce dinleyebilirdin.
Sayfa 39Kitabı okudu
Ya aşık olacaksın ya böceklerle savaşacaksın sanıyorsun sen, hayır, öyle değil, sadece böceklerle savaşacaksın, aşk ne haddine diyor birileri.
Saatlerce boşluğa bakarak oturursam, galiba bir-iki saniye dinlenebilirim.
Sayfa 130Kitabı okudu
sahi neden hep dinleyen taraf idim? ...
Ben hep birilerini dinliyorum, efendim.
Yeterince sabretmiyorsun dinlerken.
Saatlerce dinleyebilirim ben.
Tepesinde bir kulenin
Huşu dolu sesiyle çanın
Karışınca uğultusu fırtınanın,
Saatlerce dinleyebilirim.
*Oturup konuşsa saatlerce dinleyebilirim*
“Şöyle durup şeylere baksan... baksan diyorum, düşünmek, eleştirmek değil... dünya kesinkes çıldırmış gibi gözükecektir. Ve gerçekten de çıldırmış! Nasıl ki savaş ya da devrim dönemlerinde çıldırmışsa, normal ve barışçı dönemlerde de öylesine çıldırmış. Kötülükler, çılgınca kötülükler, çareleri de yine çılgınca. Çünkü tümümüz it gibi kudurmuşuz. Kaçıyor, kaçıyoruz. Ne'den? Bilmiyoruz. Milyonlarca önemsiz şeyden. Bir bozgun bu, panik. Ve geri çekilecek yer yok; tabii eğer kaskatı duruşan o başka. Eğer böyle davranabiliyor ve dengeni yitirmiyorsan, ve keşmekeş içinde sürüklenip gitmiyorsan, ayakta kalabilirsin... ve hareket edebilirsin.”
