' Sohbet ederken, gülerken, öfkelenirken, kahkaha atarken, hatta ve hatta hıçkırırken bile çıkan ses bana dünyanın en güzel melodisi gibi geliyordu, saatlerce dinleyebilirdim. Sanki kelimelerden cümle kurmuyor, notaları yan yana dizip adı gibi bir ezgi yaratıyordu. O ezgiyle adımı her söylediğinde içim tuhaf bir neşeyle doluyordu. '