Bu sabah derse giderken pencerenin yanına yazılmış bu notu gördüm. Hafif tebessüm ettirdi bana, lise yıllarıma gittim.. "Yapma güzelim, seni üzerler!" Diye yazacaktım ama vazgeçtim. En güzel yıllar, en tutkulu aşklar... 🙂
SON DANS -1
O eve hiç gitmek istemiyordum. Yine de ayaklarım sürüklüyordu beni. Yol boyunca öylesine değişik duygularla yürüdüm ki. Sanki bir şey olsun, bir şey olsun da beni yolumdan alıkoysun istedim.
Zaten bir süredir kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Yorgunum. Hiçbir yere sığamıyorum. Bir boşluktayım sanki. Boğulduğumu, nefes alamadığımı
Carl Jung’ın şu sözü sabah sabah bana tebessüm ettirdi.
“Çocuklar ve aptallar hakikati söyler”
Aklınızda bulunsun. 🙂
Alıntı
Kız, sen nasıl Malatyalısın diyor. Ne yapayım kayısı baskılı tişört mü giyeyim, Malatya Malatya bulunmaz eşin diye türküler mi söyleyeyim?
* Sabah sabah tebessüm ettirdi bu paylaşım. 😊😊