O karanlık hücre, nereye gitsem peşim sıra beni izliyor. Aslında içimde taşıyorum onu. Bir ağacın kökleri gibi içimde büyüyor. Büyüyor, büyüyor, tenimi parçalayarak dışarı çıkıyor. İlk bulduğu boşlukta somutlaşıyor..
Sayfa 14 - everest yanyınevi(10. Baskı)