duvarları maviye boyadım
maviyi çok seversin
penceremde menekşeler dizili
sularken şarkı söylersin
gramafon da eski alaturka
hoşuna gider bilirim
o yaz evinin içinde
denize nazır
sabaha kadar bekledim seni
birden dalgalar dedi ki gelmeyeceksin
birden çıktım viraneden
koşa koşa indim kumsala
acı acı sövdüm sonra
yüzümü kırbaçlayan rüzgara
Haramiler - Mavi Duvar
Beni dinleyip dinlemediklerini zor farkediyordum. Sabaha kadar durmadan konuşabilirdim. Gecenin bitmeye başladığını anlayınca mahzunlaşıyordum. Konuştuğum insanların peşinden gitmek, onları yatak odalarına kadar, hatta ertesi günü işe gidinceye kadar, hatta işlerinde çalışırken izlemek, durmadan konuşmak ve dinlemek istiyordum. Ayrılınca insanların birbirlerine hemen yabancılaştıklarını, eski havayı bir türlü canlandıramayacaklarını düşünüyordum. Kesintilere dayanamıyordum. Kuşkulu ve ürkektim. İnsanlara, ancak benim yanımda oldukları zaman güveniyordum. Benden ayrılınca beni yargılamaya başlayacaklarını ve tekrar bana döndüklerinde, artık eski sevgilerinin tükenmiş olacağını düşünerek korkuyordum. İnsanlara çok önem veriyordum aslında.
Sayfa 157 - İletişim Sinan Yayınları Dördüncü Bölüm
Ne var ki hiçbir gündüz geceden geçmeden sabaha çıkmıyordu ve kim olursa olsun, gece, sokaktaki saltanatına kimseyi ortak etmiyordu.
Sayfa 31 - KırmızıkediKitabı okuyor
Akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felâketim olurdu ağlardım.
Attila İlhan
"Lütfen şu kemanımı verir misin?" Artık, sabaha kadar bu konuyla ilgili bir şey düşünmeyelim.
MUTLU AŞK YOKTUR
İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman
Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini
Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi
Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi
Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an
Mutlu aşk yoktur
Hayatı Bu silahsız askerlere benzer
Bir başka kader için giyinip kuşanan
Ne yarar var
akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felaketim olurdu ağlardım
Mehmet Savaş Hocaefendi anlatıyor..
Konya'da askerlik şubesine gittiğimde; biri yarbay diğeri binbaşı iki rütbeli asker vardı. Beni görünce binbaşı selam verdi ve ayağa kalktı: "Buyurun oturun." dedi. Yer gösterdi, öbürü ayakta bekliyor. Binbaşı öbürüne "Bu değerli bir hocadır, tanışmanızı isterim." dedi. Öbürü, "Ben
Gül
Ellerini alıyorum sabaha kadar seviyorum
Ellerin beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz
Ellerinin bu kadar beyaz olmasından korkuyorum
Sayfa 11Kitabı okudu
"Vatandaşlarım!.. Dertlerimiz o kadar çok ki, bunları, sabaha kadar devam etmekle bitiremeyiz."
Sayfa 33Kitabı okudu
Ey tapınalısı Melek! İpek saçlarınıza o altın rengi veren Cenab-ı Hakk'ın yüceliğine yemin ederim ki ilk defa bir kadına karşı kalbimde heyecan hissediyorum. İlk defa gözbebeklerimde güzellik timsalinin eşsiz resmini görüyorum. İlk defa küçük bir balkonda şafak bulutlarından düşen bir meleği takdis ediyorum. Allah için inanın. İlk defa acı gözyaşlarıyla sabaha kadar ağlıyorum
Sayfa 156 - EZR Yayıncılık
Kimden ve neden kaçacağını bilmeyen bir kaçkının kazdığı tünel ; hangi güneşe çıkar,hangi yolda son bulur,hangi sabaha erer ve hangi akşama varır...
Sabaha ayna karşısında bağırarak Müslüm dinleyerek başlamışsak, günün devamı nasıl gider?
"Şehirde asla gece olmuyor." diyor yazar. "Yalancı bir aydınlıkta, uzatılmış günlerin yorgunluğuyla gündüzleri akşama, akşamları sabaha ekleyip duruyoruz." Konuşmayı kışkırtan karanlığın büyüsünü hangi genç gönle dinletebiliriz ki! Ürpertili oyun gecelerini... Zifiri karanlıkta oynanan saklambacın tadını bugünkü çocuklar ne bilsin! Nasıl anlatmalı onlara çamurdan oyuncak, telden araba yapmayı, üstüne atladığımız çubukla sokakları tozu dumana katmayı!..
Sayfa 156
