Herkes beni keyfi yerinde, daima gülen biri sanır. Işte bunun için yazılarım çok dertlidir. Hayatımda gosteremedigim teessurumu yazılarımda gösteriyorum.
Dünyada yalnızlık kadar feci şey var mıdır? Tabii yalnızlıktan kafa yalnızlığıni kastediyorum,yoksa dünya bir sürü kuru kalabalıkla dolu ama bizim manevî hayatımızda, maddi hayatımızda bize eş, arkadaş olabilecek insan ne kadar azdır.
Sen bu karanlık ömrümün içine bir sevinç ışığı gibi, kurumaya yüz tutan ekinlere can veren bir nisan yağmuru gibi birdenbire geldin. Ben bu kadar bol hayat ve saadet yağmuru altında kendimi unutmuş gibiyim.